Page 49 - tmp

We waren terechtgekomen op een lang gerekt, smal eiland in het Brielse Meer. Door
een bos met af en toe uitzicht op het meer liepen we in oostelijke richting naar een
grote verkeersbrug, (hoe kan het anders) de Brielse Brug. Hier ging het met de route
niet helemaal goed. We liepen aldoor op fietspaden en het fietspad voor de brug ging
linksaf, terwijl wij rechtdoor naar de brug moesten volgens de routeplanner. We
verwachtten hier een trap. Die was er niet, maar volgens een voorbijganger moest er
verderop wel een trap zijn. Inderdaad was er een oude, volledig vervallen trap die
met hekken was afgesloten. We konden om het hek heen klauteren en beklommen
de op diverse plaatsen overgroeide trap. Bovenaan was er weer een hek waar ik
gemakkelijk overheen kon stappen, maar Lily had bij haar val ook de spieren in haar
liezen verrekt, ze verrekte dus van de pijn als ze haar been omhoog moest tillen.
Door de begroeiing wat weg te halen, kon ze gelukkig toch om het hek heenkomen.
Er zou aan de linkeroever aan de overkant een uitspanning zijn. Daar wilden we
heen om wat te drinken. Het was ook best warm geworden. Eenmaal over de brug
moesten we nog een flink stuk over de oprit van de brug naar beneden lopen. Er was
helaas ook hier geen trap. Bij het water aangekomen liepen we naar de uitspanning.
We volgden trouw onze routekaart. Nou die uitspanning bleek er helemaal niet te
zijn. Gelukkig zagen we een mevrouw die haar hond uitliet. Ze vertelde ons dat we
weer terug moesten lopen naar de brug en dan een klein eindje verder zou een
cafetaria zijn. Hadden we een dikke kilometer voor niets gelopen en die moesten we
ook weer terug. Het leven van een wandelaar gaat niet over rozen en e-legs zijn
helaas nog niet uitgevonden. We kwamen bij een strandje aan het Brielse Meer,
waar al veel mensen aan het recreëren waren. We zaten hier prachtig. Wat een
bootjes op het water, het waren voornamelijk kruisers en patserige speedboten. Met
dit weer was het natuurlijk een ideale nazomerzondag. Het was inmiddels lunchtijd
geworden. Lily nam brood met kroketten en ik nam een spicy hotdog. Zo nu en dan
mag je best wel eens van junkfood snoepen, eigenlijke een heimelijke zonde, als je
maar later berouw hebt.

Bloemen langs de akkerranden