Page 70 - tmp

Het was wel de moeite waard. Dit is namelijk het laatste stuk van de Maasvlakte dat
nog moet worden ontwikkeld. Hier was een klein beetje te zien, hoe het in het begin
moest zijn geweest. Ondanks dat er heel weinig bedrijven waren, reden er toch erg
veel vrachtwagens. Later ontdekten waarom. De hoofdweg liep langs een hoge
zeewering. Tegen de zeewering liep nog een weg, waar we niet op konden komen.
Uiteindelijk strandden we achter een lange rij vrachtwagens en toen zagen we waar
de drukte vandaan kwam. De Euromax containerterminal was de reden voor de
enorme drukte. We konden net voor de file afslaan naar een grote brandweergarage.
Na het beklimmen van de zeewering zagen we even verderop het bakboord
havenlicht met een platform erop van de havenmonding van Rotterdam. We hadden
dus net niet helemaal het eind gehaald, maar het was goed in zicht. Er bleek een
lange strook strand te liggen en nu begrepen we het doel van de parallelweg. Er
waren diverse strandovergangen. Het was helaas al te ver in de middag om hier nog
even uitgebreid te gaan kijken. We reden via de parallelweg terug naar de hoofdweg
naar Brielle. We waren van plan om in ons hotel te gaan eten. Het bleek dat alle
tafels gereserveerd waren. Dat kwam omdat de meeste restaurants na het weekend
waren gesloten. Tegenover het hotel was een cafetaria. Daar hadden we gisteren
een ijsje als toetje gehaald. Ze hadden, naast het gebruikelijke snackbar assortiment,
ook sliptong op het menu staan. Dat namen we alle twee. Lily dronk er een Jupiler
0% bij en ik kreeg een glas witte wijn dat tot één vinger onder de rand was gevuld.
Het smaakte heerlijk en omdat we drie tongen per persoon kregen, was na het eten
nog flink wat friet overgebleven. We hadden er een perfecte maaltijd aan. We konden
weer terugkijken op een geweldige dag ondanks Lily's onderliggend lijden, zoals dat
tegenwoordig heet. Ze heeft zelf het idee dat het een ietsepietsie beter gaat, maar te
zien aan haar regelmatig van pijn vertrokken gezicht als ze zich verstapt, moet
hoesten of na een verkeerde beweging, dan is ze er nog lang niet. Uit ervaring weten
we dat meestal na zes weken de ergste klachten over zijn. Zover zijn we helaas nog
niet, hoewel helaas, we hebben gelukkig nog tien dagen te gaan.