Page 204 - tmp

Dat is eigenlijk nog een beetje een gek verhaal. Toen hij in 1086 troepen verzamelde
om Engeland te veroveren, brak er een volksopstand uit. De reden waren niet zozeer
zijn expansieplannen, als wel zijn herhaaldelijke ingrepen in de traditionele
rechtsorde van het land. Knoet en zijn broer Benedictus werden in de door hem
opgetrokken Sint-Albanuskerk in Odense op Funen gedood, die op de plaats stond
van de huidige Sint-Knudkerk. Daar Knoet om zijn kerkvriendelijke politiek bekend
stond en in een kerk werd gedood, werd hij tot martelaar verklaard. In 1101 werd hij
heilig verklaard. Hij is de beschermheilige van Denemarken. We zijn daarna naar het
Hans Christiaan Andersen huis gelopen. We hebben dat destijds bezocht. Er was
een museum bij gebouwd. Dit oude museum is afgebroken en er is twee jaar geleden
een compleet nieuw museum voor terug gekomen met allemaal ronde paviljoens met
daktuinen waar je overheen kan lopen. Het kleine, gele huisje zelf was daar helemaal
ingepakt. Wat een verschil met vroeger. De entreeprijs was er ook wel naar, nog net
geen half maandpensioen van een boomer, maar wij provinciaaltjes vonden het
nogal een bedrag. Daarbij wilden we nog meer zien van de stad, dus we hebben
het van de buitenkant bezichtigd. Kijk maar eens op internet bij Odense Andersen
museum en zie de luchtfoto van het gebouw.

Het Hans Christiaan Andersen huis

De Japanse architect had wel wat moois neergezet. We slenterden door de straatjes
van de oude stad met nog veel historisch huizen. We kwamen uit op het plein waar
het monumentale gemeentehuis van Odense aan ligt. Ondertussen was de zon erbij
gekomen, dus het zag er allemaal prachtig uit. Op het plein lag een hele grote,
bronzen vrouw op haar rug. Piemelnaakt is een verkeerde beschrijving, maar bloot
was ze wel en ook wel erg grof gebouwd. Op de plekken waar mensen het beeld
beklommen voor een foto, glom het brons als goud. Vier Aziatisch dames waren
selfies aan het maken met deze stevige dame. We hoorden klanken die ons Chinees
in de oren klonken. We boden ze aan om ze met hun vieren bij het beeld te
fotograferen. Dat wilden ze graag. Kirrend vleiden ze zich tegen deze zonnende
dame aan voor de foto. Het bleek dat ze uit Zuid-Korea kwamen, Seoel. Toen we
vertelden dat we daar in 2019 waren geweest, wilden ze weten waar we allemaal
waren geweest. We hadden natuurlijk niet de hele reis paraat, maar een aantal
bekende plekken borrelden wel weer op bij ons. Ze vroegen natuurlijk hoe we Korea
vonden en glommen van trots toen we zeiden, dat het een heel mooi land is en daar
was niets aan gelogen.