Page 102 - tmp

Later kon Lily deze stok ook gebruiken voor nog meer houvast. Op echt lastige
stukken met een stuk pad dat schuin afliep naar de diepte beneden hadden ze
touwen of staalkabels aan de rotswand vastgemaakt. Daarmee had je echt goed
houvast. Het laatste stuk ging een heel eind praktisch recht omhoog. Er waren delen
met geïmproviseerde traptreden, door middel van een optrede van een houten plank
met aarde erachter, maar voor het echte werk langs de loodrechte wand hadden ze
lange stalen trappen tegen de rotswand gebouwd. Dat was gemakkelijk lopen, maar
natuurlijk wel vermoeiend. Bij een mooi uitzichtpunt zagen we in de bomen allemaal
insecten. Eerst dacht ik dat het bijen waren die misschien afkwamen op honingdauw
van luizen, maar het bleken kevers te zijn. Hele wolken zwermden om de bladeren.
Ik vermoed dat het een soort datingfeestje was. Hier en daar zagen we kevers
paardjerijden. Ja, er moeten ook kleine kevertjes worden gemaakt, anders sterven
ze uit. Uiteindelijk kwamen we uit bij een parkeerplaats. Die was hier omdat een
eind hoger de derde toren stond. Er liep een goed pad naartoe, deels trap.
De derde toren, de Torre del Montale was een mooie wachttoren.

Terza Torre Montale de derde toren

Lily kon hier een fraaie, groene hagedis vastleggen en een prachtige witte vlinder
met stippen die wel tropisch leek. Het was een koninginnenpage. Ze komen ook wel
in Nederland voor. We liepen verder en kwamen uit bij de tweede toren, eigenlijk een
fortificatie. Dit was het castello de la Fratta. Onder dit kasteel hebben we geluncht.
We kozen voor een piadina, dat is het ronde platbrood dat veel in Italië wordt
gegeten, maar oorspronkelijk uit de streek Emilia-Romagna komt. Dat is het gebied
in Noord-Italië waar ook Bologna in ligt. Deze was gevuld met gorgonzola en rode
sla, raddichio rosso. Ook bestelden we een gewone tosti.