Page 262 - tmp

De plaats was midden in de grote Joodse wijk van de stad. Antonelli begon meteen
met een serie wijzigingen aan het originele ontwerp, waaronder de hoogte van 47
meter te verhogen naar 113 meter. Hij wilde het hoogste gebouw van de wereld
bouwen met alleen maar bakstenen. Deze veranderingen zouden een langere
bouwtijd en meer geld kosten. Dit vond de Joodse gemeenschap maar niks en de
bouw werd gestopt in 1869. In 1873 werd er verder gebouwd, omdat het gebouw nu
ter ere van Victor Emanuel II zou zijn. Uiteindelijk is het gebouw 167 meter hoog
geworden. Tegenwoordig is het Museo del Cinema erin gevestigd. In een van de
zijstraatjes hebben we geluncht. Bijzonder was een gerecht dat bestond uit risottorijst
gevuld met groenten en vlees in de vorm van een groot ei met een paneerlaagje
eromheen. Ze heten arancini en het zijn oorspronkelijk Siciliaanse rijstballen die
worden gefrituurd of gebakken. Ook namen we een stuk pizza bianca. Dat is een
dikke pizza zonder tomatensaus. Deze waren belegd met groenten zoals spinazie,
maar ook stukjes worst en natuurlijk kaas. Je krijgt het niet als een pizza, maar als
een afgesneden rechthoekige plak. Na het eten staken we de Po over via de
Victor-Emmanuel I brug.

De Victor-Emmanuel I brug

We kwamen uit bij de ronde, in neo-klassieke stijl opgetrokken, Chiesa Gran Madre
di Dio, de Grote Moeder van God kerk, die geheel gewijd was aan Maria. Deze kerk
is tussen 1827 en 1831 gebouwd om de terugkeer van Koning Vittorio Emanuele I
naar Turijn te vieren. Het was een mooie, witte koepelkerk. Als laatste bezochten
we de Chiesa di Santa Maria del Monte dei Cappuccini.