Page 46 - tmp

De laatste stop was bij de achttien meter hoge Na Muang waterval. Het was wel een
bijzondere waterval, niet indrukwekkend vanwege de afmetingen, maar door de
ligging in het woud. Onder de waterval was een klein poeltje waarin diverse mensen
aan zwemmen waren. Dit was de laatste bezienswaardigheid voor deze dag. Rond
twee uur waren we terug in het hotel.

De Na Muang waterval

We hebben hier geluncht. De lunchkaart was niet heel bijzonder, het was echt gericht
op jonge mensen. Die vormen ook het grootste percentage van de bezoekers hier.
Wij vallen duidelijk uit de toon als krasse knarren. We namen een pizza met
zeevruchten. Het was wel een goede pizza. Hierna zijn we even aan het werk
gegaan. Om half vijf zijn we gaan zwemmen, dat meer op overleven leek.
De branding was veel sterker dan gisteren en toen was het al een beetje heftig.
Doordat het strand hier ineens steil diep werd waar de branding stuksloeg, was het
redelijk lastig om heelhuids in het water te komen. Lily werd door de eerste de beste
golf van de benen geslagen en belandde op haar gat in het gat waarin de volgende
golf alweer stuksloeg. Dat was even happen naar adem. De ene breker na de andere
sloeg over haar heen. Ik probeerde het te filmen, maar moest ook alle zeilen bij
zetten om heelhuids in het water te komen. Het was dieper dan gisteren door het tij,
dus we waren allebei druk aan het spartelen, terwijl de ene golf na de andere over
ons brak. Dit was voor Grandfather en Grandmother geen doen. Door tactisch
handelen konden we, met steun zoekend aan elkaar, redelijk waardig het water uit
komen. Het zeewater spoot zo hard in je neus dat het er bijna bij je oren uitkwam.
Buiten adem stonden we op het strand na te genieten, maar niet heus. Gelukkig
herpakten we ons snel en spoelde het zoute water van ons af bij de stranddouche.