Page 36 - tmp

Op het moment dat Warschau de nieuwe hoofdstad van Polen werd, verhuisde het
koningshuis daarheen. Tegenwoordig dient het Koninklijk Kasteel van Wawel als mu-
seum. Het was ondertussen ook behoorlijk warm geworden. Iedereen zocht de
schaarse stukjes schaduw op. Veel van de plekken waar we nu voorbijsnelden wilden
we op onze laatste vrije dag bezoeken om ze beter te bekijken. De infotoer nu was
alleen om een indruk te krijgen van de bezienswaardigheden en de historie daarvan.
Een beetje uitgedroogd en met een hoofd vol kennis liepen we terug naar onze bus
om hiermee een bezoek te brengen aan de Zoutmijnen van Wieliczka, die ook op de
Werelderfgoedlijst van UNESCO staan.

De mijn ligt iets buiten de stad. Tegenwoordig is het een toeristische attractie, maar er
wordt nog wel een beetje zout gewonnen. De mijn bestaat uit diverse niveaus. Het
eerste niveau ligt 64 meter onder de grond. Daarom moesten we eerst een houten trap
af met 380 treden. Met mijn zweepslag was dat wel een bezoeking, maar met moed,
beleid en trouw kwam ik heelhuids beneden. Daarnaast was ik in de bus snipverkou-
den geworden. Iedereen roept dan dat dit door de airco komt. Ik geloof daar niet in. De
incubatietijd van verkoudheid is gemiddeld twee tot drie dagen, dus ik heb het waar-
schijnlijk in de trein opgelopen toen we met z'n alleen op elkaar gepakt stonden in de
trein naar Amsterdam Zuid. Mijn mijngangen stonden vol snot en mijn keel deed zeer.
Maar we gaan verder naar de zoutmijn. De mijngangen lopen wel tot 372 meter diep
en hebben een totale lengte van zo’n 300 kilometer. Zo diep gingen wij niet en natuurlijk
was de 300 kilometer wel wat veel om in een paar uurtjes te lopen. Tot 135 meter was
het diepste dat we zijn gekomen. We leerden onderweg meer over de geschiedenis
van de mijnen en hoe het harde werk er voor de mijnwerkers uitzag.