Page 34 - tmp

Als Lighthouse-Lovers moeten we natuurlijk elke vuurtoren bekijken en liefst
beklimmen. Maak je borst maar nat voor de zestig meter die we nu omhoog moesten
en niet met de lift, zoals in de Brandaris, maar over 308 treden naar boven. De
nieuwe toren dient als oriëntatiepunt voor de scheepvaart in de Eemsmonding. Het
licht is bij helder weer tot 45 km ver zichtbaar. Bovendien waarschuwt het sectorlicht,
in het zijraam van de vuurtoren, de schepen voor de beruchte zandbank het Borkum
Riff. Het was inderdaad een flinke klim, waarbij Lily stevig werd gehinderd door de
naweeën van een korte covid infectie, die ze van mij had opgelopen. Ik heb er weinig
last van gehad, maar Lily is toch wel twee dagen ziekjes geweest. Daardoor heeft
haar conditie een flinke deuk opgelopen en die is nog steeds niet op het oude peil.
Het kostte haar dus extra veel moeite, plus daarbij het ongemak van de
mondkapjesplicht die nog steeds in Duitsland bestaat in overdekte ruimten. Het is
overigens weer zo'n niet uit te leggen maatregel. Je loopt een restaurant binnen met
mondkapje en bij de tafel doe je die af. Het personeel draagt ze niet. Even naar de
wc, mondkapje op, bij de tafel mondkapje weer af. In de winkels is het net zo.
Iedereen altijd een mondkapje in binnenruimten zal misschien wel helpen, maar het
lijkt me meer symboolpolitiek. De martelgang naar boven had wel een mooi slot.
Onder een stralende zon konden we van grote hoogte 360 graden in het rond kijken
over het eiland en de zee.

Uitzicht vanaf de nieuwe vuurtoren

We zagen natuurlijk alle plekken die we vandaag hadden bezocht en het leuke met
van bovenaf kijken is, dat zaken op hun plaats vallen. Je ziet verbanden die op de
begane grond verborgen blijven. De afdaling ging, zoals dat gebruikelijk is bij
afdalingen, een stuk gemakkelijker dan de klim, wat de inspanning dan betreft. In de
bergen is afdalen een stuk lastiger dan omhoogklimmen wat de beweging betreft. Op
Borkum heb je een aantal wandelingen. Eén daarvan is de wandeling van de drie
torens. Je ziet dan de watertoren, de oude vuurtoren en de nieuwe vuurtoren. Lily
was druk op zoek naar de drie torens en zag er maar twee, tot ze tot de ontdekking
kwam dat ze zelf op de derde stond. Toen dat tot haar doordrong, moest ze gelukkig
om zichzelf gniffelen. We zijn na het bezoek aan de toren nog even door het plaatsje
gaan slenteren. Bij de Georg-Schütte-Platz stond het treintje alweer te wachten voor
de rit naar de veerboot. Wij gingen het station in om te vragen hoe laat we zaterdag
bij de trein moesten zijn om de veerboot naar Emden te kunnen pakken. Het bleek
dat de vertrektijd die wij hadden, namelijk 10:30 uur het vertrek van de trein was. De
veerboot gaat niet eerder weg dan dat de trein leeg is. Vlak voordat we naar binnen
gingen, kwam een jonge vrouw aanhollen, die probeerde om de kast van de publieke