Page 134 - tmp

Sinds de bouw van de dam is de veerpont verleden tijd en heeft Rømø zich
ontwikkeld tot een populair toeristeneiland, met hotels, appartementen en
vakantiehuisjes, diep weggestopt in de bossen of verscholen in de duinen.
Samen met de garnalenvisserij vormt toerisme de economische ruggengraat
van het eiland dat jaarlijks meer dan één miljoen bezoekers trekt.

Bij het eerste kruispunt op het eiland, voorzien van een stoplicht, zijn we gelijk naar
het zuiden gereden, naar Havneby, een klein, vooral toeristisch plaatsje waar in de
haven een paar vissersboten lagen en ook de veerboot uit List op Sylt afmeert.
Er was een promenade, maar die liep langs de kwelder en slikplaten. We zijn nog
een eindje de dijk op gelopen naar de zuidelijkste punt. Kwelder, schapen en slik,
echt de wadden. Het eiland heeft geen echte dorpjes, verspreid over het eiland zijn
de huizen gebouwd. Gelukkig waren er nog best wel wat traditionele huizen met hun
rieten daken te zien in de kleuren wit of rood. Op de heenweg kwamen we langs het
mooie, helwitte kerkje van Kirkeby, de Sint Clemenskerk.

Daar zijn we eerst naar toegegaan. Dit kerkje was wel bijzonder. Het was binnen
erg laag met veel bankjes en net als in de eerder kerken in Duitsland hingen aan
het plafond grote koperen kroonluchters die vaak gepoetst moeten zijn, want ze
glommen als goud. Ook deze kerk was gewijd aan de schutspatroon der
zeevarenden. Het gebouw werd in de hoogtijdagen van de walvisvaart meerdere
keren gerestaureerd en uitgebreid. Er hing ook een aantal scheepsmodellen,
geschonken door reders en commandeurs. Net als bij ons leverde het eiland in
de afgelopen eeuwen vele commandeurs, dus kapiteins op walvisschepen.