Page 184 - tmp

Het prehistorische graf bij Rolfsted

Ik kan me het wel voorstellen. Denemarken is bezaaid met grafheuvels en
hunebedden en andere prehistorische monumenten. Vanaf dit plaatsje reden we
weer terug naar ons appartement. We hadden geen zin meer om naar een restaurant
te gaan zoeken. Van gisteren hadden we nog een stel punten pizza over en we
hadden vandaag twee kaneelbroodjes gekocht, een bekende lekkernij in
Denemarken. De pizza's opwarmen in de combi-magneton ging me goed af. Je hebt
eigenlijk nooit gebruiksaanwijzingen van apparatuur in appartementen. Maar van
enkel opwarmen wordt het een slappe boel. Net als de vorige keer wilde ik ze daarna
in een koekenpan een knapperige bodem geven. Er was een inductieplaat. Daar heb
ik nooit mee gewerkt, maar ik ben redelijk handig met apparatuur, door schade en
schande wijs geworden. Volgens mij moest je eerst de pan op de kookplaat zetten,
zodat het apparaat kan zien wat er op hem staat te wachten. Hij weet dat er een
ijzeren pan op staat en hoort dat dan aan te geven als je de kookplaat aanzet. Ik
drukte op de aanknop, tenminste zo zag die eruit en er kwam in het kookplaatscherm
Lo te staan. Ja nogal wiedes, de plaat stond nog niet aan, dus de temperatuur was
laag. Er zat een aantal touchscreenknoppen naast elkaar. Naast de knop aan stond
een slotje, dan een + knop en – knop en nog een knop voor instellingen. Wat ik ook
probeerde, het kreng bleef Lo. Uiteindelijk heb ik het opgeven en heb de pizzapunten
op een bord onder de grill van de combi gezet. Dat ging prima, totdat ik de deur
opende en een harde tik hoorde. Jemig, dacht ik, dat klinkt als een knappend bord.
Ik haalde het bord met ons eten uit het apparaat en er gebeurde niets. Pas toen het
bord op tafel stond lieten de twee delen los. Jammer van het kapotte bord, maar we
konden eten. Daarna verorberden we de kaneelbroodjes en om het nog een beetje
gezond te laten lijken een banaan toe. Dat was het weer voor vandaag.