Page 224 - tmp

Dag 17. Dinsdag 12 september 2023. Van Langeland naar eiland Falster.
Weer: bewolking, regen, zon; temperatuur: 17 - 25°C.
Aantal km: boot, 14,5, auto 135, wandelen 6.
Accommodatie: Motel Højmølle Kro.

Het haventje van Spodsbjerg

Vanmorgen stonden we om zeven uur op, half acht zaten we aan het ontbijt.
Even over achten reden we naar de veerboot naar Lolland. Aan de auto konden we
zien dat het vannacht had geregend. Het was somber weer met een dik wolkendek
bij het opstaan. We konden vroeg ontbijten, het was een prima ontbijt met een
zachtgekookt eitje. Om onze bagage naar de auto te brengen, moesten we helemaal
rond het gebouw lopen. Onze kamer lag echter achterin het gebouw, een paar meter
van de auto. Gelukkig kon het raam wijd open, dus praktisch alle bagage kon door
het raam heen aangegeven worden. Dat scheelde een hoop gezeul. Omdat we met
de auto zijn, hebben we veel meer mee dan gebruikelijk. Twee koffers (Lily een
formaat vliegtuigcabine bagage en mijne een slagje groter) en twee dagrugzakken is
wat we normaal meenemen op reis. Nu was er een kist met schoenen, een kist met
etenswaren en keukenspullen, een grote tas met onze eigen kussens en een
zelfkoelende koelbox mee. Die laatste ging helaas een paar dagen geleden kapot.
Misschien is het alleen de ventilator, maar ik heb hier geen spullen om het te
repareren. We hebben koelpacks mee en tot nu toe konden we die, of in een eigen
koelkast met vriesvak, of in een gezamenlijke vriezer leggen. Het gemak van deze
koelbox is dat ik hem ook op netstroom kan laten draaien. Ook als de auto niet rijdt,
kan je dan de koelbox op je kamer laten koelen. Alles past, nog steeds, in het
bagagevak van de auto, wel met veel passen en meten. We hadden gelukkig tijd zat
om bij de boot te komen. Aangekomen in het haventje van Spodsbjerg zagen we al
een veerboot liggen, maar we konden er niet bijkomen. We moesten eerst een stukje
omrijden. We waren binnendoor gekomen en die route was niet van borden voorzien.
De hoofdweg ging wel rechtstreeks naar de boot. De veerboot die we zagen liggen
was ondertussen vertrokken. Nu we waren als eerste. Er was geen menselijke
kaartcontrole. Je moest een streepjescode laten scannen en toen kwam er een
Deense tekst om een code in te voeren, dacht ik. Lily had het gelukkig sneller door,
die meende dat we het aantal personen in moesten voeren. Bingo, de slagboom ging
open en na een tijdje kwam onze veerboot eraan. We hadden nog wel even tijd om
bij het haventje te kijken. Daar lagen wat kleine, meest aftandse, vissersbootjes met
hun bosjes jonen aan boord, meestal met rode vlaggetjes.