Page 230 - tmp

Toen wij jaren geleden met onze vrienden Gerald en Jet naar Engeland zeilden
dwars door een van de drukste zeevaartroutes, leerde ik van Gerald dat bij een
kruisend schip je een vast punt op je eigen boot in de gaten moet houden. Blijft het
kruisende schip steeds op dezelfde plaats als je ijkpunt, dan wordt het botsen.
Dat leek nu het geval te zijn en wel midscheeps. Nu wisten ze vast op de brug wat ze
deden, maar we kwamen wel steeds dichterbij. Opeens zag ik vanachter het schip de
loodsboot vandaan komen. Er was een loods aan boord gezet of van boord gehaald.
Het schip maakte gelijk vaart en onze boot draaide een beetje bij, zodat we er vlak
achter langs gingen. Je kon het vrachtschip nu goed bekijken. De Langeland Belt die
we nu overstaken is een van de Belten. Dat zijn de drie zeestraten die het Kattegat
(dus de Noordzee) met de Oostzee verbinden. Het zijn belangrijke scheepvaartroutes
zoals deze, van Kiel naar Oslo. Pas toen we dicht bij Lolland kwamen, dook het land
op uit de mist. We legden aan in Tårs. Omdat we helemaal vooraan stonden waren
we zo van boord. We gingen eerst naar een groot kunstwerk dat Lily had gevonden
bij de voorbereidingen op deze reis, de Dodekalitten. Kriskras door de landerijen over
smalle landweggetjes reden we naar onze bestemming. Gelukkig voor ons ging de
navigatieapparatuur de mist in. We belanden in het dorpje Lindet waar een mooi
kerkje stond met daarvoor een grote, houten klokkentoren.

Het kerkje van Lindet