Page 298 - tmp

De bomen waren hooguit tien meter hoog. Ze deden heel veel denken aan
bonsaiboompjes, alleen die zijn natuurlijk veel kleiner. Ik kan me voorstellen dat
mensen vroeger aan heksenwerk dachten, een soort bizarre heksenkring.
Na dit bijzonder plekje bekeken te hebben, reden we naar de Schlossruine
Pansevitz. De kasteelruïne Pansevitz bij Gingst is een verwoest landhuis dat in
1597 werd voltooid. Na de Tweede Wereldoorlog, waarin het vrijwel geen schade
opliep, werd het door de lokale bevolking grotendeels gebruikt als bron van
bouwmaterialen. Dat was te zien, van het voormalige herenhuis waren eigenlijk
alleen nog de resten van twee torens over en wat lage muurresten.

De kasteelruïne Pansevitz

In een van de torens was een wenteltrap gemaakt zodat je de boel van boven kon
bekijken. Het omliggende park was wel helemaal gerestaureerd. Het was een mooi
landschapspark met diverse waterpartijen, waarvan er diverse droog stonden. We
hebben een slag door het park gemaakt en zagen bij het teruglopen een bord dat
verderop de koffie klaar stond. Het was zondag, dus tijd voor een extraatje. We
kwamen aan bij een groot voormalig boerenhuis. Er stonden een paar grote, houten,
beschilderde klompen bij de ingang. We liepen naar achteren en een vrouw vroeg
hoe ze ons kon helpen. We wilden wat te drinken. Ze had geen chocolademelk, dus
ik nam thee en Lily koffie, zondag, dus ook nog wat extra's erbij natuurlijk. Ze had
appel- en kwarkgebak. Er kwam een kan koffie aan en een beker heet water voor
de thee, die zo groot was dat je met enige moeite er wel in kon badderen.

Uitzicht vanuit de toren