Page 294 - tmp

Prora het oude en nieuwe gedeelte

De laatste jaren is een deel van de restanten omgebouwd tot 160 luxueuze
privéwoningen en 110 hotelappartementen.

Na dit bezoek zijn we teruggereden naar ons onderkomen. We zouden eerst ergens
anders gaan eten, maar we konden niets vinden dat ons aantrok. Het enige
restaurant dat ons wat leek was erg druk en de ober waarschuwde ons dat de
wachttijd zeker een uur zou bedragen. Daarom zijn we maar weer in het ons
vertrouwde tentje gaan eten. De kaart kenden we inmiddels en de keus was niet
echt groot. Lily koos voor snoekbaars en ik voor zalm. Ik kan er kort over zijn. Het
was weer prima eten met een forse portie vis. We hebben er extra groenten bij
besteld. Dat was een mix van diverse soorten gestoofde groenten in een lekker
sausje. Ze hadden weer witte wijn, deze keer kozen we voor de Pinot Grigio.
De eigenaar was vanavond vrij. Een Italiaanse kennis van hem viel in. Die liep zich
de benen uit zijn gat, zo druk was het op zaterdagavond. Toch kregen we ons eten
redelijk op tijd en er was aandacht aan besteed, geen haastklus. Later vertelde de
ober ons dat in Italië het niet best is gesteld met werk. Hier kon hij tenminste zijn
brood verdienen. De meeste Italianen hebben nooit Engels geleerd en dat is een
flinke handicap als je in het buitenland gaat werken. Hij sprak nu een mondje
gebrekkig Duits, maar kon zich er goed in redden. Tevreden liepen we naar huis.