Page 42 - tmp

Er was niet voldoende tijd om het spul op te halen, dus ik moest het nu doen met
Lily's nieuwe onderwatercamera, die maar vier keer zoom heeft, maar wel in 4K kan
filmen, dus superscherp. Mijn gewone camera heeft 24 keer zoom dat digitaal is uit
te breiden naar 32 keer. Daarbij moest ik nu alles op het scherm bekijken, in lichte
omstandigheden lastig. Ik ben een oculair gewend, waarmee je veel beter het kader
kan instellen. Mijn andere camera, de Gopro is alleen groothoek en uitermate
geschikt voor filmen tijdens het fietsen. Als derde was er Lily's kleine compact
camera, een geweldig apparaat met veel mogelijkheden en een groot zoombereik en
net als de andere camera's ook de mogelijkheid om in 4K te filmen, maar Lily was
hier zelf aldoor mee aan de gang. Haar grote Nikon had ze nu niet meegenomen
omdat we zouden gaan fietsen, die lag ook nog in het appartement. Toch kreeg ik,
zo nodig, deze camera ook steeds in handen, maar soms moet je tegelijk wat
vastleggen omdat je anders het moment mist. Ach, het was gewoon niet anders, ik
kon wel chagrijnig worden, maar dat loste niets op. Ik heb me gewoon de hele dag
beholpen. Toen op de Zuidpool er van mijn twee camera’s, één direct sneuvelde en
de hoofdcamera op het laatst alleen nog in telestand werkte, heb ik ook nog een
behoorlijke film kunnen maken met veel improvisatie. Nu was het slechts een stofje
op het schitterend blazoen van deze dag. We gingen aan boord. Het werd een
gladde overtocht van iets meer dan een half uur.

De reddingsboot Theo Fischer

Vanaf het bovendek zagen we Nordstrand achter ons verdwijnen, Pellworm lag voor
ons, de Hallig Südfall links en verder rechts de Hallig Nordstrandischmoor die we
gisteren verkend hadden. Deze eilanden zijn allemaal overblijfselen van het
grotendeels in een stormvloed weggespoelde eiland Alt-Nordstrand. Onderweg
zagen we nog een zeehondje op een zandbank liggen, het was halftij. Ook kwam de
reddingboot langs. Vannacht had het geregend, maar nu was het droog. Er hingen
sluierwolken waar de zon doorheen trachtte te prikken. Dat gaf een mooi licht in de
heiige atmosfeer. Het zonlicht dat door de wolken sijpelde, toverde glimmertjes op
het water en de randen van banken en prielen werden goud omrand. Wadvogeltjes
waren druk op zoek naar eten op de rand van slik en water. Het was niet druk op de
boot, er stonden een paar auto's. Passagiers waren er ook nauwelijks op een groep
na van het Staatsagentschap voor Kustbescherming, Nationaal Park en
Zeebescherming Sleeswijk-Holstein (LKN.SH). Die waren nadrukkelijk aanwezig, de
meesten waren gekleed in natuurliefhebber-kleding. Later op de dag zouden we
deze groep nog een paar keer (ongelegen) tegenkomen. We zagen natuurlijk weer
de vuurtoren, een van de redenen voor deze overtocht. De aanlegplaats was een
dikke twee kilometer verwijderd van Tammensiel.