Page 94 - tmp

De Sint-Laurentiuskerk

Dit was eveneens een monumentale kerk die veel deed denken aan de Sint-
Johanniskerk. Ook hier lag een mooi kerkhof omheen. We hebben helaas een aantal
bijzondere plekjes moeten laten schieten zoals Oldsum. We begonnen moe te
worden en moesten nog een eind terugfietsen. Onze billen begonnen ook behoorlijk
op te spelen. Veel van de fietspaden op dit eiland zijn heel slecht. Grote stukken
halfverharde weggetjes met kiezelstenen waar je klappertandend overheen stuiterde,
kilometers vergane asfaltweggetjes met gaten en rillen waar je hossebossend van
bult naar gat slingerde en dan de kasseienweggetjes in de dorpjes. Hier ketste je in
een onaangenaam ritme overheen. Raar dat ze zo slecht zijn voor de wielrijders.
In deze tijden moet je die juist koesteren. Maar misschien leveren die niet genoeg op
in tegenstelling tot de horden auto's die met de veerpont moeten komen. Daar is geld
aan te verdienen. Er gaan zo'n vijftien afvaarten per dag naar Föhr waarop zo'n 50 –
75 auto's passen. Reken dus maar uit wat er alleen al elke dag op het eiland wordt
aangevoerd en dan natuurlijk nog al het eigen verkeer. Het was natuurlijk zaterdag
en prachtig weer, dus dan zijn de eilanden in trek. Enigszins gebutst en moe van de
hele dag op stap kwamen we weer in Wyk aan. We dropten onze fietsen en gingen
naar de vlak bij gelegen Lidl om brood en wat fruit te kopen. Omdat we laat zouden
terugkomen, met de 17:50 uur veerboot, hebben we in Wyk bij een Imbiss een crêpe
met ham en kaas genomen, zodat we niet weer naar een restaurant in Dagebüll
hoefden met veel tijdverlies. We hebben onze tijd hard nodig. Het was weer een
prachtige en geslaagde dag. Onze queeste om bijna alle Waddeneilanden te
bezoeken was bijna ten einde. We hebben lang niet het aantal eilanden bezocht dat
Evert Jan Prins heeft gedaan voor zijn boek, maar we kwamen aardig in de buurt.