Page 44 - tmp
P. 44

Ik had dus wel gelijk dat ik zijn gezicht herkende. Han van Vlierden had jaren op
               Terschelling gewoond en gewerkt maar was zo'n 15 jaar geleden voor zijn geliefde
               naar de wal verhuisd. Hij zat niet in onze kennissenkring, maar ik kende hem dus
               wel een beetje. Nou, toen hebben we even de afgelopen jaren met hem
               doorgenomen, wie er nog leefden en wie inmiddels het tijdelijke voor het eeuwige
               hadden verwisseld. Dat was toch wel een flinke groep. De laatste tijd zijn er veel
               bekende Terschellingers overleden. Voor diverse veel te vroeg helaas. Eenmaal
               op het strand scheidden onze wegen zich. Hij ging richting zuid en wij noord.







































               De strandovergang Strandslag Scheilaan

               In ruim een uur kwamen we weer aan in de periferie van Egmond aan Zee. Aan deze
               kant van het dorp was men zeer druk bezig om de strandhuisjes terug te plaatsen.
               Het zag er eigenlijk niet uit, een bonte verzameling van caravans en chaletjes in een
               slordige rij naast elkaar gezet. Uit de verte leek het wel een woonwagenkamp met
               alle rommel er omheen. Er stond een aantal trekkers en andere voertuigen,
               waaronder een halftrack om alles op z'n plek te krijgen. De halftrack, een soort
               vrachtwagen, met voor gewone wielen en achter rupsbanden, komt vaak nog uit
               WWII. Gelukkig hebben dit soort strandhuisjes op ons eiland nooit voet aan de grond
               gekregen. Bij een strandpaviljoen zijn we een bakje gaan halen. Het zat zo heerlijk in
               het zonnetje dat Lily wel een glaasje wijn lustte. Wie ben ik om dat tegen te houden,
               dus in een wip stonden er twee glazen chardonney op tafel. Het leek warempel wel
               Ferien. Je gaat hier vanzelf Duits praten met al die Oosterburen die in deze tijd naar
               Nederland komen. Ook op onze camping had het merendeel van de auto's een
               Duitse kentekenplaat. Onze auto stond er een beetje verloren tussen. Thuis staat hij
               altijd heerlijk knus in de garage. Hier moest hij al dagenlang buitenstaan met 's
               morgens ijs op z'n neus en nu ook nog eens omringd door buitenlanders. Je zag
               hem sip kijken. We hadden na de flinke wandeling geen zin meer in koken.
   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49