Page 154 - tmp

Helaas mocht er niets vastgelegd worden op beeld, maar het was wel een bijzonder
kerkhof. Vanwege de rotsbodem was er niet veel te graven op een kleine strook na.
Dit waren allemaal kleine graven, tenminste de afmetingen boven de grond.
Misschien waren het kinderen, maar vroeger waren de mensen ook kleiner. De ander
graven waren allemaal geplaats in opgemetselde langgerekte kisten, dus lange
muren waarachter ruimten waren voor kisten. We hebben dit veel vaker gezien in
landen waar de doden niet in de grond kunnen vanwege de rotsbodem. In Nederland
zie je dit als urnenmuren, maar hier konden dus doodskisten in geplaats worden.
Het waren een paar van deze "dodenflats" achter elkaar. Op de voorkanten waren
vaak foto's van de doden geplaatst. De oudste graven waren van eind 1800.
Dit waren statige zwart-wit foto's. De nieuwere graven hadden kleurenfoto's van de
doden, vaak heel ongedwongen familiefoto's. Het is toch altijd bijzonder om in andere
landen de begraafplaatsen te zien. Emotioneel doet het mij niets. Ik ben zeventien
jaar naast mijn werk als gemeentelijk hovenier ook doodgraver geweest. Ik heb er
dus heel wat begraven. In mijn tijd was dat handwerk. Tegenwoordig hebben ze daar
een klein hydraulisch kraantje voor. Na dit bezoek werd het tijd voor het hoogtepunt,
letterlijk dan. Het eeuwenoude Doria kasteel is het hoogste punt van Portovenere.

Toegang tot het Doria kasteel De molens

de
Dit militaire fort stamt uit de 12 tot de 14 eeuw en was vanwege de strategische
de
ligging van groot belang. Het kasteel is een goed voorbeeld van de Genuese militaire
architectuur, ook al heeft het enkele structurele wijzigingen ondergaan als gevolg van
de vooruitgang van vestingwerken en vuurwapens. Voor het kasteel stonden twee
ronde gebouwen. Dat werden molens genoemd, maar dit waren vroeger putten
waaruit het water omhoog werd gehesen, volgens de eigenaar van de B&B,
Giovanni. Hij had vanmorgen ons ontbijt klaar gemaakt. Zijn oma was 99 jaar oud
geworden in dit huis. Dagelijks moest ze alle trappen op en af lopen, misschien dat
ze daardoor zo oud is geworden. Giovanni had er later de B&B van gemaakt. Het
was een aardige man, die ons veel kon vertellen over dit gebied. Overigens was het
ontbijt ook prima en echt Italiaans met het vele zoet. Er was naast brood keus uit vier
taarten en cakes, waarvan hij er twee zelf vanmorgen had gebakken. Er was weer
voor elk wat wils. Maar we gaan verder naar het kasteel. Het kasteel leek uit de verte
één solide gebouw te zijn. Maar het bestond eigenlijk uit twee afzonderlijke delen, op
verschillende niveaus geplaatst en omgeven door grote muren. We gingen door de
poort naar binnen en kwamen bij de grote hal bij de onderste ingang, genaamd “Sala
Ipostyle” naar oude tempels met een plat dak ondersteund door kolommen.