Page 4 - tmp

Daar moesten we meer van weten en gelijk na thuiskomst is Lily gaan uitzoeken, of
dit wat voor ons was. Dat was het dus. We wilden de reis per trein maken om twee
redenen. Per trein zie je meer van de gebieden waar je door rijdt, je reist echt en
vliegen binnen Europa willen we vermijden als dat enigszins kan. Wel is dit vaak
goedkoper en er zijn meestal minder overstappen dan met treinreizen. Bij ons begint
de reis altijd al in Harlingen, als we daar in de trein stappen. De veerboot telt voor
ons nooit mee, die is een noodzakelijk kwaad, of goed. Het is maar net hoe je het
bekijkt. Vanaf Harlingen heeft Lily een route uitgestippeld waarbij we onderweg langs
interessante plekken komen. Een daarvan is Liechtenstein, een ministaatje dat al
langer onze belangstelling heeft. Het hoofddoel is natuurlijk Cinque Terre (Vijf
Landen). Het gebied is een Nationaal park waarin vijf dorpen langs de Italiaanse kust
liggen, vlak bij La Spezia in Ligurië. Kijkend op de kaart naar deze streek viel ons op
dat San Marino, ook een Europees dwergstaatje, binnen bereik lag. We hadden het
staatje op onze laatste Italië-treinreis in 2017 wel zien aanstaan op borden, maar
konden tijdens die reis geen bezoek plannen. Nu was die kans er wel. Monaco en
Vaticaanstad hebben we al gezien. We kregen het flink in de bol, want nu konden we
wellicht ook het laatste ministaatje Andorra in Spanje op ons lijstje zetten. Maar al
puzzelend om de treinreiseindjes aan elkaar te knopen, bleek dat helaas te hoog
gegrepen. Dat zou te veel moeite kosten. Dat bewaren we dus voor later. Voor de
terugweg hebben we ook nog een paar leuke onderbrekingen gepland. Dus toen
begon voor Lily het echte uitzoeken. Maar het voornaamste was om eerst de hotels
te boeken. Hoe later, hoe duurder of erger, volle hotels. Dat boeken ging eigenlijk van
een leien dakje. Wel schrokken we van de hotelprijzen tegenwoordig. Het viel niet
mee om een geschikt overnachtingsadres te vinden tegen een (voor ons) redelijke
prijs. De ligging moest ook nog een beetje gunstig zijn. We hebben twee avonden
achter de computer gezeten tot ver in de avond om alles te regelen. Die buit was
binnen. Nu kwam het vervoer. Ook dat is specialistisch zoekwerk, maar Lily is daarin
door de wol geverfd geworden. Af en toe kon ik bijspringen. Helaas bleek in
Liechtenstein dat we daar op de geplande zondag niet naar de volgende bestemming
konden komen. Uiteindelijk hebben we twee dagen van dit vierdaags bezoek
afgeknipt. Deze twee dagen gaan we nu in Bologna doorbrengen. Ja, keuzestress
alom! Het werd een vrij gecompliceerd reisschema met op sommige lange stukken
wel tot vier keer overstappen. Dat betekent dat er evenzoveel kinken in de kabel
kunnen komen, zoals vertragingen enzovoort. Het zij zo. Treinreizen is meestal
duurder en lastiger uit te zoeken dan vliegen. Er wordt al heel lang over gepraat om
deze milieuvriendelijkere manier van reizen gemakkelijker te maken. Tot op heden
is dat niet gelukt. Daarom hebben we een oude bekende erbij gehaald, de
Treinreiswinkel. Helaas zijn die na corona op een ander concept overgestapt.
Ze hebben alleen nog vaste reizen en maken geen reizen meer op maat, zoals ze
voor ons een paar keer hebben gedaan. Dat hield in dat we het zelf moesten gaan
uitzoeken. Dat heeft toch ook wel weer wat voeten in de aarde gehad. Wat schrijf ik,
voeten? Noem het maar een heel regiment aan voeten. We waren op vorige reizen
bekend geraakt met de Interrailpas. Dat was een boekje met een aantal reisdagen
waarbij je zelf kon invullen op welke dag je waarnaartoe zou gaan reizen. Dus
gewoon met een pen op papier schrijven. Voor de jongere lezers, vroeger schreef je
alles op papier, een beschrijfbaar vel gemaakt van houtpulp en soms lompenvezels.
Later werd gebruikt papier opgehaald en ook toegevoegd bij het maakproces in
papierfabrieken. Daarbij gebruikte je heel vroeger een pen en inkt en later een
zogenaamde bolpoint. In de trein liet je de betreffende pagina van de Interrailpas
zien en de conducteur gaf daar dan een knipje in met een kniptang.