Page 6 - tmp

In het Spoorwegmuseum kan je dit merkwaardig stuk gereedschap nog wel zien in
een van de vitrines. Tegenwoordig moet dat natuurlijk digitaal op je telefoon. Je laadt
een app en daarin moet je alles invoeren. Natuurlijk is dit niet logisch in elkaar gezet,
daarom zijn er zeer uitgebreide handleidingen op internet te vinden die stap voor
stap uitleggen wat je moet doen. Natuurlijk is het toch zo onlogisch in elkaar gezet,
dat je uiteindelijk vastloopt. Gelukkig is er een helpdesk waar je je vragen kwijt kan,
maar de weliswaar snelle antwoorden helpen je meestal niet verder. Dan zijn er ook
filmpjes hoe je het moet doen, maar die spelen zo snel af dat het eind van de film al
in beeld is als jij nog bezig bent om de eerste handelingen te begrijpen. Gelukkig liep
ik stomtoevallig tegen een leuke jonge vrouw aan, gelukkig figuurlijk. Het was
eigenlijk niet zo toevallig. Ze was studente en moest voor haar studie een onderzoek
doen op Terschelling naar wat mensen drijft om zich in te zetten voor het behoud van
de natuur op ons eiland. Ik zit bij de vereniging die gasboren dicht bij het eiland wil
voorkomen en natuurlijk ben ik ook Milieujutter. Bij beide clubs zit ik in het bestuur.
Ik werd door haar, Femke, geïnterviewd. Dat was heel genoeglijk en leuk om te doen.
We kwamen op een gegeven moment, al pratend, bij reizen uit. Ik vertelde haar dat
we binnenkort deze reis gingen maken, maar dat het invullen van de Interrailpas met
soms gecompliceerde dagtrajecten voor ons lastig was. Ze bood onmiddellijk aan om
ons te helpen. Ook zij vond dat de antwoorden op mijn vragen van de helpdesk niet
veel toevoegden. Maar in no time, met supersnelle bewegingen, raasde ze door de
reisdagen heen, die in onze pas stonden. Zowat op lichtsnelheid tikte ze het ene
dagtraject na de andere in. De laatste paar dagen mocht ik zelf doen om het te leren
en zo zijn we eruit gekomen. Wat was ik blij. Lily en ik hadden een paar avonden
zitten modderen, nu was dit onderdeel van de reis klaar. Later op de reis zal blijken
of we het goed hebben gedaan en of alles glad gaat verlopen. Soms kan je ergens
stranden en dan moet er weer wat worden geregeld. Als jullie dit lezen is het eerste
stuk van de reis in ieder geval goed gegaan. Toch was er nog een onzekerheid
ingeslopen. Onze vriendin Madeleine kreeg begin april een hersenbloeding en heeft
besloten om niet verder te willen gaan. Euthanasie was helaas geen optie, dus ze
stopte met eten en drinken. Ze had ons wel verteld dat we onze reis moesten gaan
maken. Uiteindelijk is ze de tweede dag van onze reis overleden. Dat veroorzaakte
natuurlijk wel een schaduw over onze reis. Met een dubbel gevoel begon onze reis
op zondagmorgen. Na een ontbijt met het traditionele zondagseitje waren we om
10:00 uur klaar om te vertrekken naar de boot. Het leek erg druk, want er stond een
flink rij buiten de terminal. Achteraf viel dat mee, de boot was goed gevuld, maar
iedereen kon mee. Het is natuurlijk het einde van de voorjaarsvakantie, dus veel
mensen gaan weer naar huis. We zagen Terschelling achter ons wegglijden, onze
reis was nu echt begonnen, maar wel met een valse start. Het was gelukkig droog.
Na aankomst in Harlingen begon het eerste treintraject, naar Leeuwarden. Hier
werden we opgewacht door Lily’s broer Jack, schoonzus Hillie en nicht Eileen.
We hebben even gezellig zitten praten en konden natuurlijk ook ons verhaal kwijt.
Hierna stapten we op de trein naar Arnhem. Hier zullen we de eerste nacht
doorbrengen. Morgen gaat het echt beginnen en maken we een lange tocht naar
Zürich. Bij de Afsluitdijk ligt het gehuchtje Zürich maar onze eerste buitenlandse
bestemming is in Zwitserland. Nu kunnen we gelijk even kijken of al ons zwarte geld
hier nog in de kluis ligt. In Arnhem aangekomen liepen we naar ons hotel dat dicht
bij het station lag. Na onze spullen op de kamer te hebben gezet, zijn we naar de
Nederrijn gelopen.