Page 82 - tmp

Wel zijn de torens beduidend smaller dan de Brandaris, ze hebben niet veel meer
dikte dan een flinke fabrieksschoorsteen. Hierna hebben we wat rondgedoold door
de nauwe straatjes. Er was één straatje waar aan beide zijden restaurants waren met
terrassen. Daartussen was een nauw pad voor de wandelaars of maaltijdzoekenden.
Het was een lang rij van tafeltjes met mensen die heerlijk zaten te smikkelen.
Het was de "hammensteeg" want in elk restaurant of vleeswarenzaak hing het vol
met het meest gewaardeerde onderdeel van de varkens, prachtige grote van geel
tot bruin gekleurde hammen. In Spanje hebben we dat ook wel zo gezien. De meeste
mensen zaten te smullen van de diverse soorten vleeswaren. Op een lommerrijk
pleintje, het piazza Minghetti, hebben we een bakje genomen met een stuk
appelcake en cheesecake. Grappig was dat de ober uit Nederland kwam, een jonge
knul die eerst in Barcelona had gestudeerd en nu voor de liefde in Bologna was
beland. Om ons heen zaten veel mensen met een kartonnen zakje waarin chips
leken te zitten en een glaasje met grote groene olijven, daarbij dronken ze Campari
of een glas witte wijn. We zaten er zo lekker onder de parasol, dat we besloten om
mee te doen. In het zakje zaten inderdaad chips en de olijven waren echt heerlijk.
Met het glaasje wit erbij konden we het nog wel even volhouden. Naast ons kwam
later een ouder dame te zitten met een jonge knul. Het bleken Nederlanders te zijn.
We raakten aan de praat. Het was een oma met haar kleinkind. We hebben even
gezellig zitten kletsen tot de jonge knul zich enthousiast omdraaide. De directeur
van Ferrari, Frederic Vasseur, liep achter ons langs. Hij kende de man van gezicht,
omdat hij een Formule 1 liefhebber was en blijkbaar de Ferrari-directeur vaak zijn
gezicht laat zien bij wedstrijden. Zo zie je maar beroemdheden lopen soms zo in het
wild. Jammer dat ik niets met racesport heb en ook een Ferrari zegt me niets. Dan
heb ik liever zo'n IJslandse terreinwagen, die mooi hoog op z'n wielen staat om door
wilde bergbeken te kunnen rijden. Daar kan je er drie van kopen in plaats van zo'n
rode pikverlenger, zoals ik Ferrari's altijd noem. Al die sportwagens zijn ontworpen
om als een leeuw te kunnen brullen als je flink gas geeft. Imponeren dat is het juiste
woord voor dit soort voertuigen, maar dat is eigenlijk ook zo met een IJslandse 4WD.
Heb ik het alweer over imponeren, maar wat wil je met al die buitenissige gebouwen
in deze stad. We gingen nu langzamerhand op de terugweg. Daarbij kwamen we
langs de oude bibliotheek. Dat was een schitterend gebouw met een en al decoraties
op de wanden en plafonds. Het was overweldigend wat een werk dit moet zijn
geweest om te maken. Het was gevestigd in het Palazzo dell’Archiginnasio.