Page 126 - tmp

We moesten eerst onze tickets ophalen. Het was een grote hal met heel veel jeugd
en een aantal loketten. Het was een geschreeuw en chaos en we gingen maar in de
langste rij staan. Dat schoot niet op, dus ik vroeg bij welk loket we moesten zijn.
Gelukkig konden we nu aanschuiven in een korte rij. We waren zo aan de beurt.
Het was alleen en kwestie van de voucher omwisselen voor kaartjes. We kregen
weer een sticker voor op ons shirt en een plaklabel voor op de koffer. Toen moesten
we nog een eindje rijden naar de aanlegpier. Wij konden gelijk doorlopen naar pier 3.
Dat was net als de vorige keer nog een eind lopen. De boten moeten natuurlijk wel
water onder de kiel hebben. Een brommertje kwam eraan scheuren en de man riep:
"Koh Tao hurry". Er bleek een boot eerder te gaan. Dat was niet de snelboot, maar
hij zou toch eerder aankomen dan de boot van 13:00 uur, waarvoor we waren
geboekt. We konden mooi op het voordek zitten. Koh Phangang lieten we achter
ons.

De boot begon vaart te zetten toen we in open zee kwamen. Het zou twee uur varen
worden, de snelboot doet het in drie kwartier korter. De zee was veel rustiger dan
met de eerste vaartocht, maar evengoed begon het flink te buizen. We verhuisden
een stuk naar achteren, maar ook daar werden we steeds nat gesproeid. Uiteindelijk
belandden we op het benedendek op de kont boven de motoren. Het was een
pokkenherrie, maar je zat hier redelijk droog. De boot stampte en rolde, maar niet te
erg. Op twee kale rotseilandjes en een paar boten na hebben we niets gezien dat het
vertellen waard is. Het merendeel van de passagiers was jeugd, veel backpackers.
Een stel lag helemaal uitgeteld languit op het achterdek, waarschijnlijk Full Moon
Partygangers. De aankomst bij Koh Tao was leuk, we voeren een eind langs het
eiland. Langs de kust lagen de resorts. Daarna draaiden we een grote baai in,
waaraan het enige langgerekte plaatsje ligt.