Page 128 - tmp

Eilandje Koh Tae Nai Koh Tao kwam in zicht

Het lag helemaal vol met toeristenboten voor het snorkelen en duiken en natuurlijk
ook allerlei veerboten. Onze boot had nogal wat moeite om aan de kade te komen
door de wind, maar uiteindelijk lukte het. We waren vrij snel van boord. Naast de pier
waar de boot werd aangelegd, was er een grote hal die evenwijdig liep aan de pier.
In die hal stonden allemaal mensen te schreeuwen met borden van de resorts en
duikhotels. We liepen erheen. Het was natuurlijk weer chaos, van alles liep door
elkaar heen en iedereen klampte je aan om je naar hun onderkomen te lokken.

Het haventje van Koh Tao en de Laemsor, de boot waarmee we hier kwamen

Ik had vrij snel het bordje van ons resort gevonden. We werden naar een pick-up
geleidt. Opa en oma mochten in de auto, de rest moest achterop in de bak.
We kwamen na een korte rit aan bij een groot resorts met allemaal huisjes op palen.
Na een welkomstdrankje en uitleg over het hotel werden we naar ons huisje
gebracht. Het was nog wel een eindje lopen en ook nog de heuvel op, maar de beide
koffers werden door één man meegenomen. Mijn koffer was het zwaarst, die lag op
zijn schouder. Daar zaten onze vier bergwandelschoenen in en de winterkleren voor
de terugtocht plus natuurlijk de elf kilo aan vakantiespullen, kleding, toiletartikelen en
dergelijke. Moeiteloos nam hij het mee naar boven. We kregen een prachtige houten
bungalow op palen met tussen de bomen door uitzicht op zee. Vanbinnen zag het
ook leuk uit, een groot bed met een klamboe als een hemelbed. Ook de badkamer,
afgezet met natuursteen, was leuk. We zijn gelijk naar het strand gelopen, dat was
de kortste weg naar het plaatsje. Ook hier was het strand niet breed, maar er lag
gelukkig geen vuil. Vanmorgen op Koh Phangan lag het weer helemaal vol en bij ons
hotel vooral veel stukjes en brokjes piepschuim.