Page 216 - tmp

Straatje in het plaatsje Ton Sai

Ze kunnen wel dertig meter hoog worden. Een was al aardig op weg naar die hoogte.
Er zaten allemaal gekleurde linten om de stam heen en ervoor stond een klein
tempeltje met offergaven. In de verte hoorde we een muezzin brullen. We hadden al
erg veel gesluierde vrouwen gezien. Helaas kwam het geluid uit de richting van ons
resort. Hopelijk staan de speakers 's morgens om 4:00 niet zo hard. We zijn op onze
reizen al heel vaak waker gebruld. Allahoe akbar, God is groot, maar de
geluidoverlast is ook groot zo vroeg in de morgen. Stel je voor dat onze kerkklokken
elke ochtend vroeg begonnen te beieren, dat zou niet best zijn. Ons verblijf lag aan
de rand van het stadje. We kregen een eenvoudige kamer in een rijtje van
appartementen. Onze reisbeschrijving was zeer lovend over dit eiland: "Met een
paradijselijk decor van groene palmen tegen een achtergrond van dichtbegroeide
steile rotswanden en omzoomd door een parelwit zandstrand, zijn het wellicht de
mooiste eilanden van de Andaman Zee. Deze archipel wordt omgeven door
glashelder water, waarin vele roze dolfijnen en zebravissen nieuwsgierig
rondzwemmen. Je verblijft in een eenvoudig maar sfeervol hotel met een geweldig
uitzicht op zee. Op loopafstand ligt Ton Sai, het gezellige middelpunt van Koh Phi Phi
met entertainment op kleinschalig niveau." Dat uitzicht viel wel wat tegen. Daarover
later. De kamer was nog niet klaar, daarom zijn we eerst wat gaan drinken in een
tentje aan zee. We namen er krabballen bij. Een krab heeft geen ballen, maar ze
draaien hier gefrituurde ballen van het krabvlees. Die waren erg lekker. Ze hadden
ook garnalenloempiaatjes. Een grote garnaal zat in de miniloempia, ook erg lekker.
Een uurtje later was de kamer klaar. Het uitzicht viel dus tegen. We keken aan tegen
een ander appartementenblok, geen zee te zien.