Page 218 - tmp

Ja, het zijn hier allemaal prachtige eilanden die vooral qua vorm opvallend zijn.
De meeste zijn praktisch vanaf de waterlijn zwaar bebost. De palmen zijn volgens mij
allemaal geplant. Koh Phi Phi was destijds inderdaad een van de mooiste eilanden,
maar na de film The Beach met onder andere Leonardo DiCaprio, wilde iedereen
hierheen. Om alle nieuwe toeristen onderdak te kunnen geven werd er maar raak
gebouwd zonder zorg voor de natuurlijke omgeving. Na de tsunami in december
2004 werd heel veel van de infrastructuur verwoest. Herbouw begon weer snel en nu
is het strand bijvoorbeeld een langgerekte aanlegplaats waar de longtailboten naast
elkaar liggen te wachten op klanten. Je kan er haast niet in zee komen, maar er zijn
gelukkig meer stranden. Ik snap dat iedereen een boterham wil verdienen en het
eiland is enorm in trek vooral bij jonge mensen. Het wemelde ervan. Volgens mij
waren wij als oude knarren een buitenbeentje. Iedereen herkende ons, we vielen
blijkbaar op, twee van die actieve bejaarden. We zijn eerst even op de kamer
gebleven. Het was dertig graden in de schaduw en erg vochtig. Dat zag je ook wel
als je een biertje besteld. Binnen de kortste keren lag er een flink plas condenswater
omheen. Het sloopt je toch wel die vochtige warmte en we kunnen er blijkbaar
slechter tegen dan vroeger. Na een uurtje rustig werken zijn we Ton Sai gaan
verkennen. Het was een wirwar van nauwe straatjes waar vaak karretjes met vracht
doorheen werden geduwd onder luid geroep om ruimte. De kledingzaakjes hadden
praktisch allemaal hetzelfde assortiment en alles lag op hoge stapels op elkaar
gepakt. Je kon je kont vaak niet keren, zoveel meuk er uitgestald was. Het zag er
allemaal best wel aardig uit, maar kwalitatief was het niet veel. Natuurlijk ook bergen
souvenirs lagen er. Alles staat hier ten dienste van de badgast. Ook nu weer was dat
een bonte verzameling van jong spul. Ik vond het wel vreemd, dat er zoveel mooie
mensen op al deze eilanden rondliepen, zowel mannen als vrouwen.