Page 92 - tmp

De pagode is uiteindelijk 18 meter hoog geworden en bevat zo'n 6.000 flessen.
Ring voor ring met flessen werden met cement aan elkaar gezet. Het resultaat was
heel bijzonder. Je mocht ook in de pagode waar een altaar met Boeddha stond.
Het licht binnen was heel bijzonder door al de groene flessen, maar er waren ook
andere kleur flessen gebruikt. Een heel sereen en bijzonder sfeertje binnen.
Naast de pagode stond een bijzonder vormgegeven crematorium.

De begraafplaats

Ernaast was een kleine begraafplaats met de as van een aantal monniken.
De grafstenen hier zijn vaak ook kleine pagodes meestal mooi versierd met
mozaïeken of ook bierflessen. Er stond een aanwijzing naar het Sala uitzichtpunt.
We moesten hiervoor 400 treden omhoogklimmen tegen de vrij steile heuvel. De trap
liep door het tropische bos en was op sommige plekken niet zo goed begaanbaar.
Het was niet te warm, maar wel zeer vochtig. Dat maakte het vrij zwaar om boven
te komen en voor Lily met haar lekke hartklep was het afzien. Verscheiden keren
moesten we over en langs obstakels klimmen. Het was zeker geen statietrap.
Vlak voor het einde was een dubbele prikkeldraad over de trap gespannen. Daar
moest je overheen. Raar natuurlijk om mensen te wijzen op het uitzichtpunten en een
paar meter ervoor roestig prikkeldraad te spannen. Ook deze hindernis namen we
met beleid. Nog een paar stappen en we waren er, boven op een grote, kale en bolle
rots midden in het bos. Terwijl wij aan het klimmen waren holde een jonge vent ons
voorbij, die ook in het hotel zat. Hij zat al heerlijk uit te rusten op de rots. Hij wees Lily
op een stroom bloed die langs haar arm liep. Bij de laatste stappen omhoog groeide
een struik over de trap en dit was nou net een doornstruik. Het was geen grote kras
op haar arm, ze had het niet eens gevoeld, maar door de bloedverdunner stroomde
het rijkelijk.