Page 52 - tmp

Meestal vanaf half augustus, is het aantal werksters op zijn grootst en begint het aantal
larven in het nest af te nemen. De wespenlarven scheiden regelmatig een druppeltje
zoete vloeistof uit en omdat het aantal larven in augustus afneemt is er steeds minder
zoet, terwijl er wel heel veel werksters zijn. Daarom moeten de werksters in de loop
van de nazomer steeds meer op zoek gaan naar zoetigheid buiten het nest. Normaal
vinden ze dat in de natuur, bijvoorbeeld als nectar van bloemen, honingdauw van blad-
luizen en overrijp fruit. In stedelijke gebied gebieden waar veel mensen wonen is min-
der van deze zoetigheden te vinden dus komen ze op onze limonade en andere zoete
bronnen af. Ongedeerd kwamen we uit dit wespenavontuur. We liepen terug naar de
bus om nog twee uur terug te rijden. Het eerste stuk ging over provinciale weggetjes.
Dat was leuk rijden door de heuvels met af en toe dorpjes. We zagen er een paar met
voornamelijk prachtige houten huizen. In het ene dorp waren veel delen van de huizen
prachtig bewerkt met houtsnijwerk. In het andere dorp waren de huizen veel soberder.
Uiteindelijk kwamen we weer op de snelweg. Het was nog zo'n 60 kilometer rijden. De
hele dag was het zwaarbewolkt geweest, maar bij de laatste 30 kilometer hadden we
de zon pal in ons gezicht. Enigszins gaar kwamen we om kwart over zeven weer bij
ons hotel. Een kwartier later werd het eten opgediend. Het was een gevulde groente-
soep, een plak varkensvlees met meelballetjes in een saus en een koolsalade. Het
eten in het hotel is eten, maar niet echt om over naar huis te schrijven. Toch doen we
dit maar omdat diverse lezers van onze verhalen hierop rekenen. Het was eten, maar
niets bijzonders. Nu bevindt het traditionele eten in Polen zich niet in de regionen van
de haute cuisine, om het maar voorzichtig te zeggen. Het is te eten, maar het zijn geen
gerechten die wij thuis proberen na te koken.

De houten huizen van Chochołowie