Page 12 - tmp

De Sahara

Met twintig minuten vertraging stegen we op. We vlogen in een rechte lijn naar
Luxemburg. Vandaar richting Alpen. We hebben helaas niet de Mont Blanc gezien,
daarvoor was er te veel bewolking. Bij Kerkera in Algerije kwamen we aan in Afrika.
We vlogen een heel stuk over de Sahara. Het was een gebied met allemaal kleine
zandduinen. Van boven leek het wel op regelmatige afstand opgeworpen molshopen.
Een eind verder zag je echt de klassieke zandduinen. Het Saharagebied eindigde
abrupt in een grote vlakte, rots of zand, dat was niet te zien. Rechts van ons lag Algerije
en links Libië. Later vlogen we langs Niger en Tsjaad naar de Centraal-Afrikaanse
Republiek. Bij het Tsjaadmeer kwam er een eind aan de woestijn. We vlogen over een
groot waterrijk gebied. Het laatste stuk van de vlucht ging in het donker. We wonnen
een uur, omdat het een uur later was dan bij ons. Onderweg heb ik mij beziggehouden
met een paar filmpjes kijken. Je moet toch je tijd doorbrengen. Lily zat zo nu en dan
spelletjes te doen zoals patience of sudoku. We kregen tijdens de vlucht een dubbele
bruine boterham met kaas en mosterd. Lekker maar niets bijzonders. Die kan ik thuis
ook klaarmaken. Het is toch wel een lange zit en door het verstrijken der jaren heb je
meer last van stijve spieren. Het lange zitten is daar zeer bevorderlijk voor. Anderhalf
uur voor de landing kregen we ons avondeten. Dat was echt niet lekker. Het was
zogenaamd een pizzapunt. Een zacht ovaal broodje was bedekt met wat gesmolten
kaas en twee plakjes kerstomaat. Het smaakte nergens naar, helaas. Het bakje
chocolademousse was het enige smakelijke. Bij aankomst in Johannesburg was er
een fors onweer een paar kilometer bij ons vandaan. De landing werd steeds verlicht
met vuurwerk van de hemel. Gelukkig kwamen we behouden aan. Immigratie ging
redelijk vlot. Er was geen douane. We konden zo doorlopen. Onze gids Steve stond al
op ons te wachten. Wij moesten wachten op de bus, die nog moest komen. Dat duurde
nog even. Het begon al aardig laat te worden. De bus kwam eraan. Het was een grote.
We waren maar met 19 mensen. Twee deelnemers hadden een paar dagen geleden
gecanceld en twee hadden het vliegtuig gemist. Er waren veel files en de trein staakte.
Daardoor konden ze het niet op tijd redden. Het was nog even rijden naar ons hotel,
een enorm complex. Na het kwartier maken was het dik over twaalven dat we in bed
lagen. De wekker stond op half zeven.