Page 8 - tmp

Dat laatste was belangrijk, want we hadden maar elf minuten overstaptijd naar de trein
en dat is toch nog wel een eindje lopen vanaf de boot. Er kwamen steeds meer
passagiers, die een plaatsje zochten. We vertrokken onder dreigende luchten, maar
de zee was nog redelijk rustig. Het zou later flink harder gaan waaien, maar nu viel het
nog mee. Het was na aankomst snel door naar de trein. Eerst van Harlingen naar
Leeuwarden en van daar naar Amsterdam CS en dan het laatste stuk naar Schiphol.
Het was een mooie rit vanaf Leeuwarden. Onder dramatische luchten reden we door
een kleurrijk landschap. Ook hier was al het groen in fraaie herfstkleuren. Het was wel
een volle trein, net als de boot. Tegenover ons zat een Duits echtpaar
met een lieve hond. We reden nog langs mijn oude buurtje in de Watergraafsmeer. De
spoorlijn lag achter ons huis, maar er zat nog een huizenrij tussen. Er was hier ook
een groot rangeerterrein waar ze de hele nacht aan het rangeren waren. De wagons
die tegen elkaar klapten, maakten veel herrie, maar wij hoorden dat niet meer. Visite
had er wel veel last van. Eindelijk kwamen we in Amsterdam CS aan. Vanaf daar
kwamen we in een overvolle Sprinter. Schiphol is blijkbaar een geliefde bestemming.
We konden alleen nog maar tegen elkaar aangeplakt staan. Gelukkig was het geen
lange rit. Eenmaal op Schiphol hebben we gelijk een bedrag in Rand opgehaald, de
munt van Zuid-Afrika. Dat was zo gepiept, want we hadden het al eerder besteld. We
hebben ook op Schiphol gegeten. We zouden naar het Panoramarestaurant, dat heeft
een mooi uitzicht over Schiphol. Maar het was erg druk, waardoor we verwachtten dat
het moeilijk zou zijn om een plaatsje te vinden. Het was ook nog een eind lopen,
daardoor belandden we bij een Italiaans tentje dicht bij het grote binnenplein, Schiphol
Plaza. Lily nam pasta met zalm en ik lasagne. Het was prima eten, maar met een
glaasje wit erbij was het toch behoorlijk prijzig, maar dat weet je van Schiphol. Na het
eten liepen we naar de plek waar de shuttlebusjes van de hotels staan. Wij dachten
dat ze elk heel en half uur reden, maar dat bleek alleen vanaf het hotel. Vanaf Schiphol
was het kwart voor en over het uur. Daardoor misten we net ons busje. Het werd nu
een klein half uur wachten. We hadden een economy kamer geboekt en konden
opwaarderen naar standaard. Voor die paar uurtjes slaap was dat niet nodig. We
wisten overigens niet dat er nog een klasse onder een standaard kamer was. Wellicht
hadden ze ook nog een optie bezemkast, maar dan moet je de hele nacht staan. Er
kwam maar geen busje. De ene hotelshuttle na de andere kwam voorbij. We kenden
ondertussen alle hotels rond Schiphol, maar onze kwam maar niet. Het werd vijf
minuten later, tien, vijftien en zo maar door. We stonden behoorlijk te kleumen op de
koude bushalte. Sommige shuttles zagen we diverse keren. Uiteindelijk heb ik maar
gebeld. Het bleek dat de bus stuk was. We moesten nog een halfuurtje wachten. Het
was niet anders. Een vrouw uit Canada stond ook te wachten, maar die ging naar huis.
Eindelijk kwam de bus. Het bleek nu dat we niet de enigen waren. De bus liep aardig
vol. Het was een kwartiertje rijden. Ik stond als eerste voor de balie. Ik vertel dat we
aardig koud waren geworden van het wachten. Ze konden er natuurlijk ook niets aan
doen. We wilden gelijk de vouchers hebben voor de bus naar Schiphol,
morgenochtend. Uit coulance kregen we die gratis, want normaal moet je er voor
betalen. We waren heel benieuwd naar onze kamer. Dat bleek een royale kamer te
zijn, van alle gemakken voorzien. Dat hadden we niet verwacht. Het was een lange
dag en een beetje moe lagen we op tijd in bed.