Page 48 - tmp

Natuurlijk was er wel enige onrust toen mijn kop boven het duin uitkwam, maar het
bleef gelukkig bij waarschuwingsroepen. Na de weldadige rustpauze liepen we naar
het pad dat we zochten. Het was goed aangegeven, niet te missen. We kwamen nu
in een gevarieerd duinlandschap met redelijk wat struikbegroeiing en een enkele lage
boom. Net als bij ons zaten in de duindoorns de rupsennesten van de
bastaardsatijnvlinder. De rupsen hiervan verspreiden na het verpoppen uiterst
irritante brandhaartjes die je veel jeuk kunnen opleveren. Het zal niet veel minder zijn
dan de ellende met de eikenprocessierups. We merkten wel dat het veel drukker was
dan vanmorgen. Toen zagen we slechts drie mensen. Nu waren het er wel een paar
meer. Uiteindelijk kwamen we weer bij onze fietsen. Er zaten vier Nederlanders op
een bankje naast hun gesofisticeerde e-bikes. We raakten met ze aan de praat en
we vertelden ze onze plannen voor de komende weken. Ze vonden ons heel
avontuurlijk. Nou, als dit al avontuurlijk is, wat zijn dan onze reizen geweest in de
afgelopen jaren. Vijf weken op eigen gelegenheid door Japan en Zuid-Korea reizen is
echt andere koek dan een paar buureilanden bezoeken. Al zit er niet veel verschil in
de voorbereidingen en al het uitzoekwerk. Na dit korte intermezzo reden over een
fietspad naar Ostland, een klein gehuchtje dicht bij het FKK-strand, maar bij deze
temperatuur zou daar weinig te zien zijn en als er wat rondliep zou de koukrimp
weinig overlaten van de trots van menig man. Als compensatie doken we een Stube
in waar we een bakje met een gebakje namen. De "je" konden we wel vergeten. Er
kwamen twee reusachtige taartpunten op tafel. Een was met duindoornbessen
gemaakt en de andere was met rozijnen die het leven hadden gelaten in rum. Een
forse dot (ongezoete) opgeklopte room zorgde voor nog meer calorieën, die we er
allemaal weer moesten af fietsen. Daarom reden we na dit maagvullend bezoek
dwars over het eiland naar de coupure van vanmorgen. We kwamen hierbij langs het
slaperige vliegveldje, met een paar grasbanen. Er startte juist een sportvliegtuig,
waarschijnlijk voor een rondvlucht. We kregen ondertussen wel behoorlijk geschokte
billen. Veel van de fietspaden zijn hier gemaakt met de mooie rode bakstenen
waarvan ze ook de huizen bouwen. De stenen zijn plat gelegd en niet zoals bij ons
met de smalle kant boven. Er zaten veel verzakkingen in en we rammelden soms uit
elkaar. Bij mijn fiets vloog de beschermingskap van het achterlicht eraf na al dat
gerammel. Toen we bij de coupure aankwamen, reden we langs de hoofdweg en het
spoor richting van de haven. We wilden het lichtschip "Borkumriff" bekijken dat we als
Lighthouse-Lovers natuurlijk niet ongezien konden laten.

Mannetje en vrouwtje eidereend