Page 126 - tmp

De boulevard van Westerland

Het was een gewoon toeristisch badplaatsje waarvan we er de afgelopen drie jaar
met onze Waddenexpeditie zoveel hebben gezien. Eigenlijk vond ik het er hier en
daar wel wat sjofel uitzien. We zijn doorgelopen tot de boulevard, waarbij we onze
kurtaxkaarten weer moesten laten zien. Daarna was het tijd om naar de auto te gaan.
Omdat we vrij laat zouden thuiskomen en geen tijd meer hadden om fatsoenlijk te
eten, kochten we een paar pizzapunten om die in het appartement op te bakken.

Westerland, we rijden op de autotrein Op weg naar Niebüll een tegemoetkomende trein.

Ik had hoop dat we als eerste auto achter de locomotief zouden komen. Dat leek me
wel leuk. Maar een eind voor de locomotief moest ik stoppen. Verder mocht ik niet en
even later bleek waarom. We kregen tegenliggers, eigenlijk spookrijders. Het was
een dikke bus met twee vrachtwagens erachter, die vanaf de andere kant naar ons
toe kwamen rijden. Ik had ontzag voor de chauffeurs, want een bus of vrachtwagen
is wel even breder dan een personenwagen. Zonder een schrammetje op te lopen
kwamen ze steeds dichterbij tot ze één treinstel van ons verwijderd waren.
Daar stonden we haast neus aan neus met een leeg treinstel van ruim 20 meter
tussen ons. Het voordeel was dat we nu veel meer zicht hadden dan op de heenweg.
We gingen op weg en genoten van het ritje, nu in tegenovergestelde richting.
De buspassagiers reden nu allemaal achteruit. Het lossen bij aankomst in Niebüll
ging vliegens. De hekken aan de zijkanten van het lege treinstel werden weggehaald
en er klapten rijplaten uit de zijkanten. We konden als eersten van de trein rijden en
zaten in een mum van tijd weer op de weg. Eenmaal terug bij ons appartement ben
ik vast wat ordening gaan brengen in onze spullen, want we zouden morgen
vertrekken. Lily wilde met de pizza's beginnen en ik zou haar even helpen.