Page 194 - tmp

Bij de eigenaar mochten we een poosje in zijn tuin zitten

Wel kwamen we erachter dat hij boer was geweest op Funen en dit zijn tweede huis
was. Toevallig was de vrouw van de fietsverhuur zijn vriendin, die zou zo komen.
Ze had ons al verteld dat ze vanaf 13:00 uur niet meer aanwezig zou zijn. Hij vertelde
ook dat met de warmte ze hier de afgelopen nacht in de tuin hadden geslapen.
De tijd tikte langzaam door totdat we terugliepen naar de bushalte. En daar kwam de
vriendin van Malle Pietje aan in de auto. Ik groette haar en vertelde, dat het met deze
warmte en deze fietsen geen doen was met de soms flinke heuvels. Dat begreep ze,
maar ze bood niet aan ons ons even naar de vuurtoren te brengen. De bus kwam te
laat, gelukkig niet heel erg te laat. We vroegen of de fietsen mee mochten, want dan
konden we vanaf de eindhalte de laatste 4,5 kilometer naar de vuurtoren fietsen.
Wandelen zou te lang duren, dan misten we de boot. Volgens de chauffeur was dit
geen halte om de fietsen in te laden. Dat had niemand ons verteld. We hadden al
verschillende keren gehoord dat fietsen altijd mee mogen in de bus, mits er ruimte
voor is. We zijn toch maar in de bus gestapt en lieten de fietsen achter. Het was een
mooie rit over het laatste stuk van het eiland. We reden ook nog naar het dorpje
Skovby dat een eind van de hoofdweg aflag. De bus reed hier op busbrede
weggetjes, er was geen ruimte voor ander verkeer. In Søby aangekomen, hebben we
even rondgekeken. Hier komt de veerboot uit Faaburg aan, verder was er niet veel te
doen. Er stond nog wel een molen. We hebben geprobeerd om te liften naar de
Skjoldnæs vuurtoren op de noordelijkste punt van het eiland.

Geen vuurtoren, maar wel twee havenlichten en een molen