Page 240 - tmp

Het pad naar de vuurtoren Het kiezelstrand

Als we ons aan deze Sirene hadden overgegeven, waren we net als vele
schepelingen in het verhaal van Homerus over Odysseus ten onder gegaan.
Mooi hè, zo'n Griekse sage. Wij hoefden geen was in onze oren te doen, gezond
verstand was genoeg. Als we waren doorgelopen, waren we afgepeigerd en veel te
laat in ons volgende overnachtingsplaats aangekomen. Dat wilden we niet. Met de
telelenzen op de rode streep konden we toch nog iets van deze vuurtoren
vastleggen. We hadden hem in ieder geval gezien. Het was nog wel even rijden naar
ons motel Højmølle Kro, dat aan een doorgaande weg dicht bij Eskilstrup lag.
Toen we daar aankwamen, hing er een briefje aan de deur dat ze om 15:30 uur weer
aanwezig zouden zijn. Het zag er niet al te florissant uit, maar het kon niet veel
minder zijn dan ons vorige onderkomen. Daar moesten we zowat dubbelgevouwen
naar binnen, zo klein was het. Wij kwamen eraan om 15:40 uur, maar er was
niemand. Na een minuut of vijf was ik het nummer aan het intoetsen, toen kwam er
een auto aanscheuren die toeterde. De eigenaars kwamen eruit. Het was druk op de
weg waardoor ze verlaat waren. Gelukkig hadden we niet zolang hoeven te wachten.
We kregen onze sleutel voor het tweede, nieuwere gebouw waar onze kamers
waren. We hadden er niet veel fiducie in, maar dat was onterecht. Het was een echte
ouderwetse hotelkamer, maar met voldoende ruimte en prima bedden, eigenlijk te
prima, maar daarover later. De eigenaresse was erg vriendelijk. We waren ook heel
blij dat we hier konden eten, want in een straal van 10 kilometer om het hotel waren
veel pizzeria's maar geen normaal restaurant. We wilden hier gaan eten en zouden
wel zien hoe het kwam en wat het kostte. Om 18:00 uur gingen we naar het andere
gebouw om te gaan eten. Er was maar één menu. Deze keer was het biefstuk.
Ik ben niet zo'n liefhebber van rood vlees en in Nederland is zogenaamde biefstuk
niet te pruimen, mals als de schoenzool van een infanterist. We werden blij verrast.
Naast een glaasje prikwater voor Lily, ze hadden helaas geen 0% bier meer en voor
mij een echt lekker half litertje lokaal bier, kregen we alle twee een lap biefstuk van
Argentijnse afmetingen en ook net zo mals als het vlees daar. Het was keurig rosé
gebakken. Erop lag een flinke lading zacht gesmoorde ui-slierten en ernaast een
heerlijke gemarineerde komkommersalade. De gekookte aardappeltjes leken niet
echt, zo mooi gaaf en rond. We zaten allebei te smullen, zeg maar schransen.
Je moest haast je mes op het vlees tegenhouden, zo snel vloog het er doorheen.
We zaten echt heerlijk te eten. Het eten was niet goedkoop maar ook niet extreem,
alle eten is hier duur. Dank aan onze beide suikertantes die dit soort uitspattingen
mogelijk maken. We hebben natuurlijk even uitbundig op ze getoost.