Page 242 - tmp

Dag 18. Woensdag 13 september 2023. Falster.
Weer: regen, wolken, zon; temperatuur: 16 – 18 °C.
Aantal km: auto 164, wandelen 6,5.
Accommodatie: Motel Højmølle Kro.

De brug van Falster naar Farø, de Farøbroerne

Vanmorgen kwam Lily met een schok tot de ontdekking dat het 8:55 uur was. Ik heb
gisterenavond waarschijnlijk vergeten de wekker te zetten. Ontbijt was vanaf 6:00 –
9:00 uur. Dat heb je in een motel met voornamelijk doorgaande reizigers. Precies om
9:00 uur stonden ongewassen, ongekamd en half aangekleed in de eetzaal.
De eigenaresse stond al op haar horloge te kijken, want ze miste ons. We vertelden
haar en daar was geen woord van gelogen, dat het lang geleden was dat we zo lang
op ons bed hadden gelegen. Ze vond het niet erg en we mochten nog ontbijten.
Voordat we op reis gingen hadden we het alle twee erg druk, Lily met alle
voorbereidingen voor de reis en ik met een aantal zaken, die zich iedere keer weer
ophopen voor je op reis gaat en dan vlak voor vertrek actie eisen. Deze keer was ik
als bestuurslid van de Milieujutter (https://www.demilieujutter.nl/), druk bezig met een
subsidieaanvraag van zo'n 60 – 80.000 euro voor een nieuw vervoermiddel.
De Milieujutter maakt bijna elke week en meestal vaker, het strand schoon van
aangespoeld afval, voornamelijk plastic. Het zoute milieu is niet erg goed voor
voertuigen, dus we zijn aan wat nieuws toe. Daarbij moest ik als redacteur van het
cultuurhistorisch blad Schylge myn Lântse nog foto's en tekst corrigeren voor de
nieuwe uitgave en inmiddels ben ik met collega-filmer Aart Kramer bezig een
documentaire te maken over een ongeluk met een Terschellinger reddingboot in
1981 waarbij de boot omsloeg in de wilde branding bij een reddingsactie. Hierbij
verdronk een bemanningslid, maar ook drie bemanningsleden van het zeiljacht in
nood verdronken. Dat was een gebeurtenis die diepe littekens heeft achtergelaten in
de Terschellinger gemeenschap. We gaan veel betrokkenen interviewen en er komt
nogal wat kijken bij zo'n productie. We gingen dus allebei met een warrig hoofd op
reis. We zijn gewend om onze reisdagen altijd tot in de verste gaten en hoeken te
vullen met reiservaringen. Alles eruit halen is altijd ons devies geweest. Maar de
dagen, maanden, jaren gaan tellen en we zijn geen 18 meer, sterker nog, we gaan al
redelijk rap naar de 80. We moeten dus een tandje lager schakelen, maar dat valt
niet mee. Er is zoveel te zien en te beleven. Er zijn mensen die gaan op vakantie en
dan is het een weekje liggen en een weekje zitten. Dat spreekt ons nog steeds niet
aan. Met zo'n gevulde kop is het niet altijd eenvoudig om goed te slapen.