Page 108 - tmp

Het bijzondere was echter dat op het hoge duin, bij de daar groeiende dennen, door
winderosie een flink deel van het wortelstelsel was blootgelegd. Sommige dennen
stonden wel op anderhalve meter hoge, kronkelige poten, het leken wel kunstwerken.
Zoiets hadden we nog nooit gezien. Het leek wel een beetje op tropische bomen met
luchtwortels, zoals de warigin, de treurvijg uit de ficusfamilie. Eenmaal weer beneden
werden we op een heerlijk schepijsje getrakteerd. We wilden voor donker terug zijn in
ons huisje, omdat ik rijden in het donker niet meer prettig vind. Met de huidige
aandoening van mijn ogen is mijn nachtzicht sterk verminderd. Rijden overdag aan
de wal is al enerverend genoeg, daar hoeft voor mij geen schepje bovenop. Eenmaal
weer bij Gilbert thuis ontmoetten we nu ook zijn vrouw Inna en een aantal
familieleden uit Oekraïne, die noodgedwongen nu hier wonen. Ze gingen gelijk aan
het koken en even later kwamen er heerlijke stukken Chateaubriand biefstuk op ons
bord, perfect gegaard met gestoofde kleine champignons en een lekkere witlofsalade
plus echte Vlaamse patatten. Het was allemaal heerlijk. Goed gevuld konden we
daarna de terugweg aanvaarden. Gelukkig was het nu een stuk rustiger op de weg,
wat wel zo prettig was. Moe, maar zeer voldaan kwamen we terug bij ons huisje.