Page 113 - tmp

Vaak worden er namen van straten genoemd die onbereikbaar zijn, dat is alleen
handig als je de omgeving kent. Bij de zoektocht naar de apotheek in Vught stuitten
we nu ook weer op een cruciaal kruispunt, dat maanden op de schop zou zijn. Al snel
waren we een beetje verdwaald in de woonbuurten en de routeplanner bracht ons,
na steeds andere en vaak weidse omzwervingen, steeds weer op de plek die nu
volledig ontoegankelijk was. We wilden het eerst lopend proberen, maar ook die weg
was volledig afgesloten. Daarom maar weer een keer geprobeerd en na vele malen
vragen kwamen we toch kriskras door wijken en over woonerven op de goede plaats.
Ook bij de apotheek ging het niet helemaal van een leien dakje. We hadden een
assistente in opleiding, die niet goed wist hoe ze mensen van buiten de praktijken in
het systeem moest krijgen. Na enige hulp kwam ze er toch uit. Daarna moest de
apotheker alles nog twee keer checken en toen kreeg Lily haar penicilline of een
afgeleide daarvan. Inmiddels was de dag al redelijk om. Bij de aankomst bij ons
huisje brak er een flinke stortbui los, maar we werden er alleen maar nat van. Zo zie
je hoe onze dagen voorbijglijden met avontuur na avontuur. Vervelen, ho maar, er is
altijd wat te doen. We hadden geen moed meer om met de auto naar een restaurant
te gaan. Het eetcafé van de camping was dicht en het nabijgelegen
pannenkoekrestaurant lokte niet. Een paar lekkere uitsmijters waren een prima
vervanging. Na het eten zijn we nog een rondwandeling gaan maken door het bos
dat bij de IJzeren Man ligt. We zagen weer een specht die van boom naar boom
vloog voor z'n avondeten. Ook kwamen langs een groot hertenkamp waarbij het
mannetje met een indrukwekkend gewei ons van dichtbij kwam opnemen. Het was
een dag met vrij veel wachttijd en wat geregel, maar desondanks was het weer een
prima dag met gelukkig niet te veel regen.