Page 180 - tmp

Het kasteel van Riomaggiore

Wij liepen weer naar beneden en pikten een terrasje. Met een bakje koffie en
chocolademelk. Vanaf hier konden we mooi het voorbijkomende publiek bekijken.
We zijn hierna naar onze kamer gegaan om de zaak in te richten, zodat alles weer
voor het grijpen lag. Daarna hadden we nog wat werk te doen. Ik heb eerst voor
het cultuur-historische blad Schylge myn Lântse de foto's nagekeken voor het
zomernummer. Dat is een van mijn redacteurstaken. Er zaten weer prachtige oude
foto's van Terschelling bij. Onze andere redacteur Hille van Dieren heeft een
enorme collectie oude foto's van Terschelling, dus die is vaak hoofdleverancier.
Hoofdredacteur Pieter van der Meer zet het blad in elkaar voor degene die het
tijdschrift klaar maakt voor de drukpers. De hele redactie bestaat uit zes personen.
We zijn daarna nog een rondje gaan maken. We liepen eerst naar de haven, waar
het nu gezellig druk was. Vanaf de aanlegplaats van de boot liep een stijf tegen de
rotswand gelegen pad verder. Het kwam uit op een kleine baai met een kiezelstrand,
dat op deze vrije dag vol lag, vooral met jonge mensen. Boven het strand waren
grote bogen gemetseld met openingen erin. Pas toen we een trein door de tunnel
erachter zagen rijden, beseften we waarom deze ondersteuning was gebouwd.
Op de rotsen in zee langs het pad lag het ook vol. Het haventje zelf stelde niet zoveel
voor, een dammetje van rotsen beschermde het tegen de zee. In de haven lagen
maar een paar boten. De kleine vissersboten, type roeisloep, lagen allemaal op de
helling die vanaf het water naar boven liep. We zijn nog even bij het plein boven de
tunneldoorgangen gaan kijken. Daar was echt niets te doen. We volgden een
verwijzing naar het station en moesten door een rechte, 500 meter lange tunnel.
Er was een blauwe gebogen plexiglazen overkapping op gebouwd.