Page 182 - tmp

Het haventje

Het leek wel een beetje op die tunnels die onder grote aquaria doorlopen, allen zag
je hier geen vissen zwemmen, maar hoorde je wel het gedender van een trein die
ook een forse luchtstroom in de looptunnel veroorzaakte. We kwamen uit bij het
station dat tussen twee lange tunnels lag. De hele Cinque Terre spoorlijn loopt voor
het overgrote deel door tunnels. Voor het uitzicht hoef je deze trein niet te nemen.

Het strand

Bij de toeristeninfo bij het station hoorden we hoe het zat met de treinen en de
paden. Voor sommige paden moet je betalen. Hierna liepen we terug naar onze
kamer, maar op een terrasje er vlakbij, dronken we eerst en glaasje witte wijn. Thuis
hebben we rond 17:00 uur ook de laatste dagen van de week ons "Gouden Uurtje".
We drinken dan een glaasje port, of zomers vermout met nootjes of ander hartige
knabbels. Een bonte stoet van toeristen, van beide kanten, kwam aan ons voorbij.
Daarna werd het tijd om aan het werk te gaan. We hebben niet voor niets vakantie.
Hierna zijn we gaan eten. Het is hier echt een toeristenval. Ze weten hier van prijzen.
Bij de supermarkt alleen al waren de bananen € 3,50 de kg. Zo bont maken ze
het zelfs bij ons niet. Op internet kwamen we, na het zoeken voor een geschikt
restaurant, uit bij een pizzeria achter het station. Daar kon je goed eten voor een
bescheiden bedrag. We kunnen tenslotte niet een maand lang elke dag tussen de
€ 50 en € 80 uitgeven voor eten en dan zoeken we echt niet het duurste uit. In een
achterafstraatje moest je een steegje in tussen de huizen en daar zat de aanbevolen
pizzeria. Pizzeria Kepris was een afhaalrestaurant, maar er waren ook een paar
tafeltjes. Gelukkig was er een vrij. Het liep er af en aan met afhalers. In de keuken
werkten ze als gekken om al die pizza's te maken. Niet alleen de kok, maar ook de
oven liep roodgloeiend aan door de drukte.