Page 204 - tmp

Chiesa di Santa Margherita di Antiochia

In Venetië, dat net zo druk is denk ik, zijn ze daar voorzichtig mee begonnen.
Je moet aan een groot succes niet ten onder gaan. Ik vroeg me trouwens af, wat ze
met al het afval doen. Alles is hier nog van plastic. Zelfs in sommige restaurants krijg
je plastic glazen en papieren borden. Salades zitten in een plastic wegwerpbak, dus
afval genoeg. We gaan weer verder met het rondkijken in dit plaatsje. De kerk was
wel weer bijzonder met de pilaren. Ook deze kerk was heel sober en ingetogen
ingericht. Je kon je ook wel in een middeleeuws kasteel of een soort fort wanen.
Misschien vonden mensen hier veiligheid in roerige tijden. Na dit bezoek zijn we met
de trein teruggereden. Ook nu weer was die bomvol, maar we zaten nu in een wagon
met een bovendek. Daar konden we nog wel zitten. Thuis heb ik eerst nog een flinke
was gedraaid. Helaas was het niet zonnig. Gisteren met de zon waren onze kleren
bijna droog na een uurtje in de zon. Gelukkig ben ik vindingrijk geworden na alle
jaren reizen. Mijn waslijn van in elkaar gedraaid elastiek is heel handig en dan heb
ik nog zo'n 10 meter verlenging met een dunne, maar sterke lijn om toch bij
aanknopingspunten te komen, zoals een gordijnroe of een spijker van een schilderij.
Maar ook in badkamers zitten vaak ophangpunten. Misschien moet later op de reis
nog een klein wasje worden gedraaid. We hoeven niet met schoon goed thuis te
komen. Toen we naar een restaurant gingen, hebben we de was wel binnengehaald.
Dat was net op tijd, want toen we wilden gaan eten, regende het. Het was geen
stromende regen, maar je werd er wel nat van. We hebben daarom schuin tegenover
onze kamer gegeten. Dat was maar een heel kort stukje lopen.