Page 246 - tmp

Grappig, in zo'n drukke stad met een groen plekje zie je gelijk klein wild. Halverwege
het park zagen we een groot gebouw van rode bakstenen. We waren nieuwsgierig
hoe de voorkant eruit zou zien, want dit moest het Castello del Valentino zijn
waaromheen het park was gebouwd. We liepen naar de voorkant. Daarbij bleek
dat er een groot gebouw tegen het kasteel was aangebouwd.

Castello del Valentino

Gelukkig konden we naar binnen en toen kwamen we bij het oude deel, een wit
paleis met een groot plein ervoor. Het Valentinokasteel is nu de zetel van de
architectuurfaculteit van de Polytechnische Universiteit van Turijn en het is een van
de residenties van het Koninklijk Huis van Savoye. De naam Valentino, voor het
eerst genoemd in 1275, lijkt te zijn afgeleid van een heilige genaamd Valentijn wiens
relikwieën werden vereerd in een nabijgelegen kerk. Het huidige bouwwerk is te
danken aan prinses Christine van Frankrijk (1606–1663), echtgenote van Victor
Amadeus I, die hier vanaf 1630 woonde. De werken begonnen rond 1633 en
duurden tot 1660. Het gebouw was in een hoekige U-vorm gebouwd, met vier
rechthoekige torens, één in elke hoek. Ervoor lag een grote binnenplaats met een
marmeren bestrating. Halverwege 1800 werd het paleis min of meer verlaten en
raakte het in verval. Renovaties werden uitgevoerd in 1860 toen het werd gekozen
als zetel van de technische faculteit van Turijn. Het was wel een indrukwekkend
complex. Wat is er vroeger toch veel geld besteed aan de bouw van dergelijke
pronkhuizen, waarschijnlijk grotendeels betaald door het volk door middel van
belastingen. We gingen vanaf hier verder langs de rivier en stuitten op de Borgo
Medievale. Dit complex leek een paar eeuwen oud. Dat was ook precies de
bedoeling toen dit dorpje werd gebouwd.