Page 244 - tmp

De Po en de Ponte Umberto I

We wilden gelijk naar de Po, we wisten namelijk niet meer of we die al een keer
eerder hadden gezien. Vanaf ons verblijf hoefden we alleen maar een straat uit te
lopen. Aan beide zijden was het een lange rij van hoge, neo-klassieke huizen, zoals
je die in meer Italiaanse steden ziet. We kwamen uit bij het Parco del Valentino, dat
de
ligt aan de oever van de Po. Het park is in de 19 eeuw gebouwd rondom het
de
Castello del Valentino, uit de 17 eeuw. Door het park liepen we naar de Ponte
Umberto I, een bogenbrug met vier enorme standbeelden aan de uiteinden. Het is
één van de mooiste bruggen over de Po. De bronzen beelden op hoeken van de
brug werden in 1911 door koning Umberto I onthuld. Ze vertegenwoordigen de
concepten van kunst, industrie, vroomheid en moed in de strijd. Naast de brug stond
een triomfboog die in 1930 werd ingehuldigd ter nagedachtenis aan de Slag bij Piave
in 1918. Onder de brug door stoomde de poepbruine Po. Het leek wel de Amazone.
Het is de langste Italiaanse rivier, met een lengte van ongeveer 652 kilometer.
De oorsprong ligt in de Cottische Alpen en het water stroomt via onder andere Turijn,
Piacenza en Ferrara naar de Adriatische Zee, waar de rivier een delta vormt.
De Cottische Alpen is het deel van de Alpen dat ligt tussen de Maddalenapas en de
Col du Mont Cenis. Ze vormen de grens tussen Frankrijk (Hautes-Alpes en Savoie)
en Italië (Piëmont). Het hart van het stroomgebied van de Po, de Povlakte, is het
dichtstbevolkte gebied van Italië. We wandelden langs de rivier in de richting van de
volgende brug. We gingen het Parco del Valentino weer in en werden zowat belaagd
door een heel stel prachtige eekhoorns, die hier vast worden gevoerd. Ze waren echt
handtam. Ook zaten er jonge konijnen.