Page 66 - tmp
P. 66

Ook deze keer konden we blijven zitten en genoten we van de fraaie tocht naar
               Zürich. De Alpen met sneeuwtoppen zagen er prachtig uit en de zonnige dalen met
               landerijen en weiden met koeien schitterden frisgroen onder de zon. Van een
               Alpentop waren een paar paraglijders naar beneden gesprongen. Als roofvogels
               draaiden ze hun rondjes boven het dal. Je bent dan echt zo vrij als een vogel. Ik heb
               het één keer gedaan in Venezuela, vele jaren geleden. Natuurlijk met een piloot,
               waarbij ik als het ware op schoot zat. Dat was spectaculair zo door de lucht te
               zoeven hoog boven de grond. We zagen natuurlijk weer de twee meren die we op de
               heenweg met somber weer zagen. Ook dit was een heel ander plaatje dan de
               heenweg. Uiteindelijk kwamen we opnieuw aan in Zürich, bekend terrein dus. We
               hadden nog een uurtje voor de overstap naar Milaan en konden ook deze keer weer
               een plekje vinden op hetzelfde bankje als een paar dagen eerder. Naast ons zaten
               een paar mensen. Bijzonder was, met de vele duizenden mensen op dit station, dat
               we deze mensen weer tegenkwamen bij het instappen in onze sneltrein naar Milaan.
               Wij en zij zaten in de eerste wagon. Het was een soort Vierdaagse om bij die wagon
               te komen. De totale lengte van deze trein was meer dan 400 meter. Van het bankje
               waar we zaten was het bijna een halve kilometer lopen naar onze wagon. Zoiets zal
               je in Nederland niet lukken. We hadden een prima plaats, weer vier stoelen met een
               tafeltje ertussen. Omdat de wagon nog lang niet gevuld was, ging Lily naar eenzelfde
               plekje net achter onze zitplaatsen. Nu zaten we alle twee royaal met vier stoelen tot
               onze beschikking en allebei bij het raam. Pas dicht bij Milaan, kwam Lily weer bij me
               zitten, toen begon de trein echt vol te lopen. Het eerste stuk reden we weer langs het
               Zürichmeer maar al gauw doken we de Alpen in. Na een tijdje rijden kwamen we
               langs het Meer van Zug. In Zug was ook een stop. We reden met een sneltrein, maar
               door de alpendalen kon de trein meestal niet sneller dan 80 km/u en soms zelfs
               langzamer. Het was wel een prachtige rit tussen de majestueuze besneeuwde
               Alpenreuzen door met aan de voet het prachtige meer dat lag te schitteren in de zon.


































                                                    Route Zürich naar Milaan
   61   62   63   64   65   66   67   68   69   70   71