Page 70 - tmp

Die was een station verder ingestapt. Ze gingen naar vrienden in Napels, zijn
geboorteplaats. De trein waarin wij zaten was een echte hogesnelheidstrein, we
reden 250 tot 300 kilometer p/u. Het was hier ook vlak land, agrarisch. We hebben
er eigenlijk weinig van gezien zo geanimeerd zaten we te kletsen. Dit was hele
andere koek met deze snelheid. Door de Alpen was het zo'n 60 tot 80 kilomeer per
uur. Dat gaf je wel de gelegenheid om rustig rond te kijken. Na vijf kwartier rijden
kwamen we op het grote station van Bologna aan. Ook hier weer was het
grotendeels ondergronds. Het laatste stuk reden we ook door een tunnel onder de
stad door. Het was wel even zoeken om eruit te komen. We hebben nog een poging
gedaan om de toeristeninformatie te vinden. Die zitten meestal ook in de grotere
stadsstations van belangrijke steden. Dat is ons niet gelukt, wel waren we blij dat
we weer daglicht zagen en ook aan de goede kant van het station eruit konden.
We hebben nog wel wat tijd verloren voor info over onze volgende rit. We hadden
begrepen dat je voor de hogesnelheidslijnen altijd plaatsen moet reserveren.
Dat zou in dit geval € 26 zijn voor een ritje van nog geen uur. We besloten om een
regionale trein te pakken in plaats van de sneltrein. Dat zou een half uurtje schelen
en wat betekent dat op de eeuwigheid?

Bologna ligt aan de voet van de Apennijnen en tussen de rivieren de Reno en de
Savena. Die rivieren liggen echter buiten de stad. Bologna is qua inwonersaantal de
zevende stad van Italië. De Universiteit van Bologna is met haar oprichting in 1088
de oudste universiteit van Europa. Daarnaast staat de stad bekend om zijn grote,
grotendeels bewaard gebleven historisch centrum, ondanks de verstedelijking aan
de
het eind van de 19 eeuw en de Tweede Wereldoorlog. Dit is mede te danken aan
de renovatie aan het eind van de zestiger jaren. De stad heeft enkele bijnamen:
"la rossa", de rode, wegens de vele rode bakstenen gebouwen in het historisch
centrum, volgens sommigen ook wegens de vanouds socialistische signatuur,
"la dotta", de geleerde, een verwijzing naar de vooraanstaande universiteit en
"la grassa", de vette, gezien de culinaire cultuur en "la turrita", de getorende,
vanwege de torens in het centrum. De worst mortadella en de Bolognesesaus
hebben hun oorsprong in Bologna.

Onze B&B vinden was een fluitje van een cent. Het was twee minuten lopen van het
station. Ik had vanmorgen een zeer uitgebreide handleiding met tekst en foto's via
email gekregen hoe bij onze kamer te komen. De eerste foto was van de deur met
daarnaast de flinke dubbele rij deurbellen. De tweede rechter bel van boven was op
de foto met een pijl aangegeven. Daarop moest zes seconden worden gedrukt om
de massieve houten deur open te krijgen. Het werd een echte puzzeltocht met voor
iedere volgende stap een foto met een pijl erop getekend voor de richting.
We moesten eerst twee trappen op in een fors trappenhuis. Op de eerste verdieping,
maar ook op de volgende verdieping waren allemaal deuren van bedrijven. Boven
gekomen moesten we door een deur over een binnenplaats om bij de deur naar het
volgende trappenhuis te lopen. Ook hier weer twee trappen omhoog en toen stonden
we voor de zware houten deur van de B&B. Er hingen vier sleutelkluizen naast,
wij hadden nummer vier. De code had ik vanmorgen al via Whatsapp ontvangen.
Gelukkig kreeg ik de kluis open. Erin hing een sleutelbos in met een aantal sleutels.
Er waren er twee bij die ik het best als middeleeuwse sleutels kan omschrijven.