Page 72 - tmp

Er zaten enorme baarden aan. De toegangsdeur naar de gang met de vier
appartementen ging open en ook onze kamerdeur was geen probleem. We waren
eindelijk te plak, zoals we dat op het eiland zeggen. We waren best wel moe na de
hele dag reizen en ook hongerig. Daarom hebben we alles uit onze handen laten
vallen. We zagen op Google Maps een restaurantje om de hoek met een prima
rating. Het was een leuk tentje, maar we kozen ervoor om buiten te zitten.
Het was nog steeds 22 graden. Nadat we er even zaten kwamen er twee mannen
naast ons zitten die door hun taalgebruik te determineren waren als Nederlanders.
Wij konden ze namelijk woordelijk verstaan. Contact was zo gelegd. Het waren twee
vrienden en ze kwamen uit Katwijk. De ene was een Turk en de andere een Koerd
uit Iran. De Turk had een schoonmaakbedrijf en de Koerd een autopoetserij.
Heel opmerkelijk om een Turk en een Koerd als vrienden bij elkaar te zien. Ze waren
naar Bologna met de auto gekomen voor zaken. Hier zat namelijk een fabriek van
schoonmaakartikelen. Ze wilden ook nog naar het Ferrarimuseum in Maranello, dat
zo'n 50 kilometer van Bologna ligt. In deze plaats worden die opvallende sportwagen
gemaakt. We hebben gezellig met elkaar zitten kletsen terwijl wij op ons eten
wachtten. We hadden beide een gemixte zeeschotel besteld. Erbij dronken we een
witte wijn. Die was prima. We kregen een bord vol zeeleven, dat na de bereiding niet
meer zo levendig was, maar zoveel te meer smaakte. Op ons grote bord lag een stuk
zeebaars, zalm, zwaardvis, inktvis, een scampi en een doormidden gesneden
langoustine. Alles kwam van de grill.

Het was echt heel lekker en overvloedig. Als toetje nam Lily een tartufo, een bol ijs
met amandelen en in het midden iets met koffie en ik koos voor de profiteroles, drie
flinke soesjes gevuld met room en overgoten met chocoladesaus. Het was allemaal
heerlijk, een goede bodem om op te slapen.