Page 90 - tmp
P. 90

Iedereen begon door elkaar heen te lopen, wij snapten er niets van, totdat we boven
               het perron kleine schermen zagen die de wagonnummers aangaven. Overal tijdens
               deze tocht kon je dat soort meldingen al heel ruim voor aankomst van de trein zien.
               Hier vonden ze het blijkbaar leuk om dat in de laatste minuut te doen. Vlug haasten
               we ons naar de laatste wagon, nummer 11. Die bleek bij het vertrek wel de eerste
               wagon te zijn. De trein reed nu de andere kant uit. Lily zat bij een raamplaats met
               tafeltje, zoals we de laatste paar keren hebben gezeten. Eigenlijk zijn dit de beste
               plaatsen in een trein als je wat wilt zien. Ik zat tegenover haar aan de gangkant,
               maar de raamplaats bleef onbezet, dus daar kon ik gaan zitten. Er zou geen stop
               meer zijn tot Rimini, dus ik kon daar rustig blijven zitten. Het landschap was weer
               allemaal vlak agrarisch met gras, graangewassen en fruitbomen. Binnen een uurtje
               kwamen we aan bij Rimini. Dit was gelukkig weer een normaal station met
               overzichtelijke perrons. We zouden eerst Rimini gaan verkennen, maar besloten
               gelijk door te gaan en dat bezoek voor een komende dag te reserveren. Bij de
               toeristeninfo hoorden we dat onze bus naar San Marino over een uurtje zou
               vertrekken. We kochten alvast de kaartjes. Tevens vroegen we om informatie over
               Rimini. Nou, daar was het nodige te zien, vooral veel historische plekken. De man
               van de VVV ratelde achter elkaar een soort Steenkolenengels. Hij was haast niet te
               volgen. We zijn eerst gaan kijken waar onze bus zou vertrekken. Dat was dichtbij.
               Daarna hebben we op een terrasje een bakje genomen, Lily zoals meestal een café
               Americano en ik een kopje warme chocolademelk, maar knip dat woord melk er maar
               vanaf. Net als in Oostenrijk kreeg ik een soort stevige warme vla van chocolade. Het
               was nauwelijks te drinken, je had er een lepel bij nodig. Het was wel lekker.
               Ik had tijdens een eerdere reis in dit deel van Europa al eens vaker zo'n beker
               lepelchocolade gehad. Daarna liepen we naar de bus. Die kwam helemaal vol met
               dagjesmensen. We reden eerst een tijdje door Rimini en kwamen toen buiten de stad
               op een weg met allemaal bedrijven en winkels langs de weg. In de verte zagen we
               heuvels en daar bovenuit stak een berg met drie torens erop.
































                                        Aankomst in San Marino. Het eerste uitzicht vanaf de berg
   85   86   87   88   89   90   91   92   93   94   95