Page 94 - tmp

Google Maps bleek er achteraf een zooitje van gemaakt te hebben. Hij stond op
voetganger, maar we hebben de autoroute gelopen, zo'n 1,5 km. We kwamen door
allemaal drukke toeristisch straatjes met veel winkeltjes. Er waren heel veel winkels
met zonnebrillen, horloges en sierraden. Maar ook veel met kitscherige porseleinen
poppetjes, beeldjes van stripfiguren en erg veel wapens. Van oude flintlocks
(vuursteenpistolen) tot moderne automatische geweren, revolvers en pistolen.
Ik weet niet of ze echt waren, maar het zag er echt uit. Verder waren er heel veel
soorten messen te koop, het merendeel verboden in Nederland en allerlei soorten
exotische werpmessen en van die puntige werpsterren. Het moet hier een walhalla
zijn voor terroristen en maffia. Uiteindelijk vonden we ons hotel. In een van de nauwe
straatjes vroeg ik een winkeleigenares naar ons hotel. "Kijk eens achterom", zei ze,
of iets dergelijks en daar was het. We waren uiteindelijk toch goed gelopen.
We kregen een prima hotelkamer. Die was niet erg groot, maar we konden alles kwijt
en dat is het voornaamste. We hebben enigszins verhit van het klimmen onze spullen
neergezet en zijn eerst op verkenning uitgegaan. We kwamen gelijk al bij de Basiliek
van de Heilige. Deze kerk is het belangrijkste kerkelijke gebouw van het land omdat
het is gewijd aan Sint Marino. Hier worden ook de relikwieën bewaard van de
beschermheer en stichter van de San Marino-gemeenschap. De kerk is ontworpen
en gebouwd vanaf 1826 door Antonio Serra, een architect uit Bologna. Helaas werd
de
er gebouwd op het gebied van de oude 16 eeuwse parochiekerk die werd gesloopt
om plaats te maken voor de nieuwe. Dit was een ernstig verlies voor de
kunstgeschiedenis, aangezien een van de vroegste christelijke monumenten in Italië
in pre-romaanse stijl werd uitgewist. De huidige basiliek, ingewijd in 1855, is
neoklassiek van stijl.

Basilica di San Marino