Page 136 - tmp

Een vrij gezette Thai was onze begeleider. Hij stond iedere keer te brullen als
Mussolini voor een afgeladen plein met mensen. Doordat hij zo hard tetterde was
niet alles verstaanbaar, maar als je hem persoonlijk aansprak, dan was het gelukkig
wel te begrijpen. Toen iedereen aan boord was voeren we naar Koh Nangyuan.
Het schip stuiterde toch wel flink door de golven, maar het was goed te doen.
Na een tijdje varen kwamen we aan bij een steiger op het kleinste eilandje.
We moesten betalen voor de entree, maar dat hadden we al gedaan bij de
introductie, dus we mochten gelijk door het tourniquet. We kwamen aan bij de
zuidwesthoek van het eilandje. Hier was een flink horecabedrijf en een smal streepje
strand. In de verte lag het vol met toeristenboten, die na het afleveren van de
toeristen hier voor anker moesten gaan liggen. Het waren er tientallen en dat was
ook wel te zien. Overal zwermden toeristen die samenkwamen bij de zuidwestpunt.
Vanaf hier liepen twee zanddammen, een naar het hoofdeiland en een naar ook
weer een klein eilandje met een uitzichtpunt. Wij wilden eerst naar het uitzichtpunt.

De zanddam