Page 142 - tmp

We zwommen door vrij troebel water van zo'n vijf meter diep. Vaag waren op de
bodem waren de contouren te zien van dood koraal met hier en daar een klein
gezond plukje van deze rifvormers. Ineens was er opwinding. De leider had een
schildpad gezien. Iedereen probeerde zo snel mogelijk bij hem te zijn. Om drijvend
te blijven moet je met armen en benen maaien en dat deed iedereen, elkaar steeds
aanstotend of zelfs rammend. Onder ons zwom een vrij grote schildpad rustig over
de bodem. Ik dacht dat het een groene zeeschildpad was. Hij was wel te zien, maar
niet erg goed. Een enkeling probeerde er naartoe te duiken, maar zonder flippers is
dat altijd moeilijk. Het was overigens wel een grappig gezicht onder water, al die
watertrappelende lijven zonder hoofd in een dichte kluwen bijeen. Ook hier weer
drong zich een vergelijking op. Gelukkig hebben wij het nooit meegemaakt in Afrika,
maar we kennen wel de beelden van een stoïcijns kijkende leeuw met tientallen
safariauto's er omheen afgeladen met safarigangers beladen met reusachtige
telelenzen. We bleven maar achter de leider aanzwemmen en zagen verder niets
bijzonders. Later zag ik de schildpad nog een keer, nu zat er een grote remora op.
Remora's, lange vissen, hebben een soort zuignap op hun kop waarmee ze zich
tijdelijk aan een gastheer vastzuigen, bijvoorbeeld een haai, rog, zeeschildpad,
walvis en ook aan schepen. Ze eten restjes van prooien van de gastheer, diens
parasieten en soms kleine visjes. We zwommen weer naar de boot een beetje
amechtig vanwege het volgen van de leader. We hebben al lang niet meer echt
gezwommen of gesnorkeld, dus de spieren vonden het niet zo leuk. Daarna voeren
naar een andere plek, die precies hetzelfde was, qua omstandigheden. Hier zou een
jonge schildpad te zien zijn. Ik ben nog wel even in het water geweest, maar ook hier
was er niet veel te zien.Het werd een soort zwemwedstrijd achter "Mussolini" aan. Uit
de verte hoorde je hem maar brullen: "Follow me." Ik ben teruggegaan naar de boot,
Lily was niet eens te water gegaan. Hierna volgde nog een stop. Dit was wel leuker.
We zaten dichter bij de kant, dus ondieper water en er zat veel meer vis. De kleurige
papegaaivissen zijn altijd mooi om te zien zoals ook de school wimpelvissen met hun
zwart-wit-geel gestreepte lijf en een hele lange rugvin, die als een wimpel over hun
rug hing. Wat dichter bij de kant zag je schooltjes vissen, die ik nog allemaal op
naam moet brengen, maar het was hier gelukkig wel leuk. Hierna voeren we terug
naar de haven. We hebben gegeten in het restaurant van het resort. Lily nam
geroosterde eend met gestoomde champignons en sugarsnaps. Ik smulde van
gegrilde koningsmakreel met gebakken aardappels en veel groenten, zoals broccoli,
bloemkool, wortel, kleine maiskolfjes en nog wat onbekende soorten groenten. Het
toetjes assortiment is en bleef heel beperkt en iedere keer hetzelfde. Toch kozen we
deze keer voor Lily de bananen-kokossoep en ik gefrituurde bananen. Deze blijven
lekker en ze waren erg goed en zeer knapperig. We gingen onze laatste nacht in op
dit eiland. Morgen wordt een lange reisdag naar de vaste wal.