Page 200 - tmp

Deze waren tussen de mangroven druk naar eten aan het zoeken, zoals
schaaldieren en krabben of wat ze dan ook tegenkwamen. Het laatste stuk waren
we praktisch alleen en konden we in alle rust genieten van al het groen en de rotsen.
We keerden om en zagen twee oostelijke rifreigers op een tak boven ons zitten.
We kenden deze vogel al en hadden er tijdens deze reis ook alweer diverse gezien.
De donkere vorm, die hier voorkomt, is grijs met grote gele poten er zijn ook witte
varianten. Ze zaten prachtig boven onze hoofden naast elkaar naar ons te kijken.
Ik begon ondertussen toch wel veel pijn in mijn rug te krijgen van de harde rand van
het voorgevormde zitje op de kont van de kajak. Lily zat voorin op een soort stoeltje
van stof, een zitvlak en rugleuning. Dat was veel meer comfortabel. Ik wist op het
laatst ook niet meer hoe ik moest gaan zitten en de schouder deed ook wat
vervelend. Toch moesten we nog een heel eind terugvaren. Steeds verzittend lukte
dat wel. Ja, de oude dag komt met gebreken. Was ik nog maar 18 in plaats van over
een paar jaartjes 81, dan was dit een makkie. Toch bleef ik wel genieten van deze
hele bijzondere vaartocht die we beiden voor geen goud hadden willen missen.
Terugvarend peddelden we nog door een doolhof van grote en steile, alleenstaande
rotsen. Het karstgebied verveelde ons nog lang niet.

We waren weer terug op de rivier

Toen we terug waren op de grote rivier hebben we nog even gestopt bij een kleine
inham met een strandje. Hier kregen we lekkere stukken ananas. Daarna was het
nog een kort stukje naar de overkant waar we de kajaks konden verlaten. In de
brochure van de ANWB stond dat we hier om 13:00 uur terug zouden zijn. Het was
nu één uur later, dus we hadden voldoende tijd gekregen van de gids. Daar waren
we erg blij om. We reden terug, maar gingen eerst nog lunchen.