Page 238 - tmp
P. 238

Even later kwam er een telefoontje dat ze geprobeerd hadden om iets voor 9:00 uur
               te vinden, maar dat lukte niet, 9:30 uur zou wel lukken. Heel jammer van onze tijd
               maar ook hoe later hoe drukker het is. Het was niet anders. Jammer van dat
               verspilde uur. Wachten is niet mijn favoriete bezigheid. Eindelijk werden we
               opgehaald. Toevallig kregen we het mannetje dat we gisteren hadden gesproken
               over een tocht naar het andere eiland. Hij was helemaal blij toen hij ons zag.
               We liepen naar de boot die tegen het strand was geparkeerd. Alle boten hier hebben
               een trappetje dat ze overboord hangen, zodat je aan boord kan klimmen. Het is altijd
               een natte start en landing. De boot wordt met de boeg een klein stukje op het strand
               geschoven, maar omdat de boeg zo hoog is, moet je altijd het water in. Geen
               probleem hier met zeewater dat haast zo warm is als een kopje lauwe thee. Met een
               kalm gangetje voeren we naar Koh Phi Leh, een eiland met een oppervlakte van 6,6
               vierkante kilometer. Het eiland bestaat uit een ring van steile kalkstenen heuvels rond
               twee ondiepe baaien, Maya Baai en Loh Samah. De noordkant van dit eiland ligt zo'n
               twee kilometer van de zuidpunt van Koh Phi Phi. Als eerste kwamen we bij de
               Vikinggrot. De Vikinggrot, ook wel Tham Phaya Nak genoemd, dankt zijn naam aan
               de muurschilderingen die gevonden zijn op de oostelijke en zuidelijke muren van de
               grot. Er zijn verschillende soorten boten getekend, waaronder een die lijkt op een
               Scandinavische Drakkar (Vikingschip). Deze rotstekeningen zijn waarschijnlijk
               gemaakt door zeelieden die tijdens een storm in de grot schuilden.





















               De Vikinggrot

               Er zijn ook afbeeldingen van dieren gevonden, waaronder een olifant. In de grot
               zagen we allemaal bamboestellages. Hier worden namelijk door de eilanders op een
               spectaculaire manier eetbare vogelnestjes verzameld. Het gaat om de nesten van
               een Aziatische gierzwaluw, de eetbaar-nestsalangaan. Hoe verzinnen zo'n naam.
               Ze bouwen met duizenden tegelijk hun nestjes met een speekselafscheiding in
               donkere spelonken of diepe grotten. Het nodige speeksel wordt afgescheiden door
               de ondertongklier, die in de broedtijd tot abnormale afmetingen uitzet. In de keuken
               wordt de delicatesse vooral gebruikt voor vogelnestsoep. Chinezen schatten de
               voedingswaarde zeer hoog vanwege de eiwitten en vitaminen en schrijven aan deze
               vogelnestjes een stimulerende en geneeskrachtige werking toe. Het is erg gevaarlijk
               werk om de nesten te verzamelen en er gebeuren ook wel ongelukken. Voor de
               bevolking hier is het wel een mooie inkomstenbron. Een kilo vogelnestjes levert wel
               tweeduizend dollar op. De nestjes worden voornamelijk geëxporteerd naar China,
               waar ze er dus soep van maken. Hierna voeren we naar de Lagoon, een grote baai
               rondom afgesloten door hoge en steile rotsen die helemaal begroeid waren.
               Het was jammer dat we zo laat waren gestart, buiten onze schuld.
   233   234   235   236   237   238   239   240   241   242   243